Γράφει ο κ. Αλέξανδρος Χουλιαράς
( Αλέξανδρος Χουλιαράς )
Ο ορεσίβιος τηρούσε ευλαβικά τις νηστείες, όχι τόσο για την ψυχή του και ούτε για να ασκηθεί στην στέρηση. Με την φτώχεια που τον έδερνε ήταν αδύνατο να κατρακυλήσει στις υλικές απολαύσεις και τις ασωτίες!
( Αλέξανδρος Χουλιαράς )
Ο ορεσίβιος τηρούσε ευλαβικά τις νηστείες, όχι τόσο για την ψυχή του και ούτε για να ασκηθεί στην στέρηση. Με την φτώχεια που τον έδερνε ήταν αδύνατο να κατρακυλήσει στις υλικές απολαύσεις και τις ασωτίες!
Παραβαίνοντας όμως τους κανόνες της νηστείας, δεν απειλούταν από την μεταφυσική κόλαση, αλλά την κόλαση της πείνας.
Η νηστεία ήταν επιβεβλημένη και εναρμονισμένη με τους κυρίαρχους, εκείνη την εποχή, παραγωγικούς και καταναλωτικούς νόμους.
Ήταν η πολιτική της δημιουργικής λιτότητας, θεσμοθετημένη και επιβεβλημένη από θείους κανόνες. Η αρχή του κύκλου των ετήσιων νηστειών –κατά τη γνώμη μου- άρχιζε με το τέλος του κύκλου της συγκομιδής.
Είναι η μεγάλη νηστεία του Σαραντάημερου, πριν τα Χριστούγεννα.
Αν ο παλιός αγρότης παραγωγός συνέχιζε την κραιπάλη της συγκομιδικής περιόδου, θα άδειαζαν τα ταλάρια και τα τουλούμια και τον βαρύ χειμώνα του Γενάρη και του Φλεβάρη θα έτρωγε τα ποδάρια του.
Μετά το τέλος του Σαραντάημερου, λίγδωνε τ΄ άντερό του με το χριστουγεννιάτικο γουρούνι και γέμιζε η κοιλιά του από τα γεμάτα ταλάρια του.
Όμως αν συνέχιζε την κραιπάλη, το Μάρτη και τον Απρίλη θα ξετίναζε τα ταλάρια και τα τουλούμια του και οι βραστογαλιές και τα χλωροτύρια θα πήγαιναν σύννεφο, με αποτέλεσμα τα νεογνά αρνοκάτσικα και μοσχάρια θα ψόφαγαν της πείνας.
Έτσι οι σοφοί Πατέρες της εκκλησίες διέταζαν: “τα κεφάλια μέσα ήρθε η Μεγάλη Σαρακοστή, πριν το Πάσχα”.
Έτσι και τα νεογνά πάχαιναν και κάτι περίσσευε στα ταλάρια για τον Απριλομάη, που έπαιρνε ο κώλος του φωτιά από τις δουλειές, και δεν λιγοθύμαγε μέσα στις στράτες από την πείνα.
Τα ταλάρια και τ΄ αμπάρια άδειαζαν, όταν τον Ιούνιο άρχιζε δειλά-δειλά ο νέος συγκομιδικός κύκλος. Έτσι έσωζε την ψυχή του κρατώντας το ναό της –δηλ. το σώμα του- ζωντανό.
Σήμερα που όλα αυτά είναι οριστικά παρελθόν συνεχίζουμε το ίδιο τυπικό της νηστείας, ως στείρο μεταφυσικό διαλογισμό και ιατροσοφιστική φλυαρία.
Δηλαδή ενώ εξέλειπε η παραγωγική βάση εμείς κρατάμε το επιφαινόμενο. Και τούτο θα ήταν απλώς γραφικό αν δεν εγκυμονούσε κινδύνους, από τις δυο μάστιγες του σύγχρονου ανθρώπου: την παχυσαρκία και το μεταβολικό σύνδρομο. Προς μεγάλην ευδαιμονία της χοληστερίνης απαγορεύονται τα ψάρια και επιβάλλονται τα μαλάκια.
Το σάκχαρο πανηγυρίζει όταν απαγορεύονται τα λευκά κρέατα προς όφελος της πατατοφαγίας και της ασύστολης μακαρονοφαγίας.
Με την αναπτυσσόμενη παχυσαρκία, την οινοποσία και τα λοιπά νηστίσιμα τερψιλαρύγγια η πίεση κάνει κι αυτή χαρές και πανηγύρια. Νομίζω πλέον ότι ήρθε ο καιρός το θέμα της νηστείας ν΄ απαγκιστρωθεί από τη θεοσοφία του παπαδίστικου μαύρου ράσου και να περιέλθει στο επιστημονικό φως της ιατρικής άσπρης μπλούζας.
Πειθαρχώντας στα θέσμια της ιατρικής ας αναπτύξει όσα θέσφατα θέλει η θεολογία.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου