«Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ η απώλεια δεν συμβαδίζει με την μωρία. Απεναντίας, μηχανεύονται κάθε τι για να μην απωλέσουν την εξουσία. Με πανουργία εφευρίσκουν συνωμοσίες και κατασκευάζουν εχθρούς. Ευρισκόμενοι σε πλήρη απόγνωση, καθώς πάντα έχουν να επιλέξουν μεταξύ μιας κακής και μιας κάκιστης πρότασης, θεωρούν τις φυσιολογικές, για ένα δημοκρατικό πολίτευμα, συνεργασίες κομμάτων, ως απόπειρα εκτροπής.
Είναι όχι μόνον λογικό, αλλά και επιβεβλημένο, στο πλαίσιο της φιλελεύθερης δημοκρατίας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης να επιδιώκουν την ανατροπή της κυβέρνησης, πολύ δε περισσότερο, όταν την θεωρούν καταστροφική.
Άλλωστε, το ίδιο δεν έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην αντιπολίτευση την περίοδο 2012-2014; Δεν επιζητούσε και
δεν αγωνιζόταν για την ανατροπή της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου; Και τελικά δεν πέτυχε τον στόχο του προκαλώντας τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015;Γιατί αυτά που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, τα καυτηριάζει τώρα που έγινε κυβέρνηση; Γιατί, απλούστατα, έχει την ολοκληρωτική νοοτροπία της αλλαγής καθεστώτος και όχι της εναλλαγής κομμάτων. Ο μαρξισμός είναι μια επιθετική-επεκτατική θεωρία, που επιδιώκει τον αφανισμό και την εξόντωση αυτών που χαρακτηρίζει ταξικούς εχθρούς. Τα μαρξιστικά κόμματα δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τα αστικά, παρά μόνον όσο βρίσκονται στην αντιπολίτευση.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο — πλην δύο-τριών εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα — πως η κυβερνώσα Αριστερά είναι και ολοκληρωτική και διεφθαρμένη. Ή μάλλον είναι διεφθαρμένη, γιατί είναι ολοκληρωτική. Και επειδή αυτές οι δύο απεχθείς ιδιότητες συμβαδίζουν, μέσω της ολοκληρωτικής άσκησης της εξουσίας επιζητούν να μην τιμωρηθούν για τις αντιθεσμικές ενέργειες τους και την εκτεταμένη διαφθορά τους.
Ο φόβος της φυλακής τους τρελαίνει. Όπως τρέλανε και τον ομοϊδεάτη τους Μαδούρο, που κυβερνά την χώρα που την έχουν ως πρότυπο. Είναι επικίνδυνοι οι εγχώριοι Μαδουρίστας να νοθεύσουν το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας; Μα, φυσικά.
Δεν το επιχείρησαν το καλοκαίρι του 2015 με τον σχεδιασμό κατάληψης της Τράπεζας της Ελλάδος, του Νομισματοκοπείου και με τον στρατό στους δρόμους; Δεν το επεδίωξαν με τον νόμο για την τηλεόραση; Απέτυχαν, γιατί την νομιμότητα την υπερασπίστηκαν με συντριπτική πλειοψηφία οι ανώτατοι δικαστές. Και επειδή το δικαστικό σώμα είναι το τελευταίο εμπόδιο στους σχεδιασμούς τους, μεθοδεύουν την άλωση του.
«Ημέτερους» δικαστές χρησιμοποίησε και ο Μαδούρο για να καταργήσει το κοινοβούλιο της χώρας του. Το πρότυπο αποτελεί και το υπόδειγμα. Θα πρέπει λοιπόν να ανησυχούμε; Βεβαίως.
Η διαρκής παραγωγή εχθρών, η ανακάλυψη «συνωμοσιών», η άνευ ορίων άσκηση της εξουσίας, τοποθετεί τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός του ακροτάτου ορίου της συνταγματικής νομιμότητας. Επειδή όλο το στελεχικό δυναμικό του κόμματος τους διαλαλεί, urbi et orbi, πως δεν θα επιτρέψει την «παλινόρθωση του παλιού καθεστώτος», εγείρεται το ερώτημα: με ποιο τρόπο δεν θα το επιτρέψει; Στις δημοκρατίες τις κυβερνήσεις τις εκλέγει ο λαός με ελεύθερες και αδιάβλητες εκλογές. Μεταξύ της κυρίαρχης θέλησης του και του εκλογικού αποτελέσματος δεν παρεμβάλλεται καμία δύναμη.
Συνεπώς, μόνον με εκτροπή μπορεί να αποτρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ την παράδοση της εξουσίας. Όσο καταρρέουν, τόσο πιο επικίνδυνοι γίνονται. Όσο το ενδεχόμενο της φυλακής, για κάποιους από αυτούς, γίνεται πιθανό, τόσο πυκνώνουν οι ενδείξεις για αντιδημοκρατικές λύσεις.
Είχα γράψει παλιότερα, πως όσοι νομίζουν πως οι εξελίξεις θα είναι γραμμικές και θεσμικές, αυταπατώνται. Το γράφω και σήμερα με κεφαλαία γράμματα.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου