Ετσι όπως εξελίχθηκε μια ατελείωτη κι αξιοθρήνητη διαπραγμάτευση, η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε δύο επιλογές: είτε θα συνθηκολογήσει ηττημένη είτε θα ηττηθεί συγκρουόμενη.
Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει.
Δεν λέω τι θα κάνουν τελικά. Αλλά έχω το προαίσθημα ότι η συνθηκολόγηση τους έχει γίνει συνήθεια!
Πώς φτάσαμε εκεί; Μέσα από τρία κορυφαία λάθη.
Πρώτον, νόμισαν πως ο εκλογικός κύκλος θα κάνει πιο ελαστικούς τους δανειστές επειδή θα φοβούνται μια προεκλογική ευρωπαϊκή κρίση. Λάθος! Αποδείχθηκε ότι ο εκλογικός ορίζοντας τους κατέστησε πιο άκαμπτους - ρωτήστε και τον Σόιμπλε...
Δεύτερον, πήραν στα σοβαρά τον αστικό μύθο ότι οι δανειστές προτιμούν να τα βρουν τώρα με τον Τσίπρα, διότι δεν έχουν σε υπόληψη τους επόμενους. Λάθος! Κάθε προτίμηση έχει όρια. Προτιμούν τον Τσίπρα όσο τους κάνει τη δουλειά τους, όχι για να κάνουν τη δουλειά του.
Οταν αποφασίσεις να κερδίσεις για πάρτη σου, τότε θα χάσεις μόνος.
Το μόνο που έμεινε τώρα είναι η διαχείριση μιας διαφαινόμενης ήττας. Κι εκεί η κυβέρνηση αμφιταλαντεύεται.
Να τραβήξει μέχρι τέλους το τσάμικο, χαμένη για χαμένη; Ή να προσπαθήσει να εγκλωβίσει την αντιπολίτευση στο όνομα κάποιου «εθνικού στόχου» μήπως μοιράσει τη χασούρα;
Εχω την αίσθηση πως και οι δυο τακτικές απασχολούν το Μέγαρο Μαξίμου.
Μεταξύ τους όμως υπάρχει μια σοβαρή διαφορά. Την πρώτη μπορούν να τη διεκπεραιώσουν μόνοι τους, ενώ για τη δεύτερη χρειάζονται τη σύμπραξη της αντιπολίτευσης.
Η λογική είναι απλή. Χωρίς κορόιδα δεν υπάρχει κοροϊδία.
Αλλά και η ερώτηση που προκύπτει είναι εξίσου απλή: γιατί να παίξει πάλι το κορόιδο η αντιπολίτευση; Τι έχει να κερδίσει σώζοντας την κυβέρνηση; Τι μπορεί να τους προσφέρει ο Πρωθυπουργός για να τους δελεάσει;
Τίποτα. Μόνο την ημερομηνία των εκλογών.
Αλλά ακόμη κι αν το επιχειρήσει, ποιος θα πάει να συμφωνήσει για εκλογές και μετά θα στηρίξει εκείνον που θα αντιμετωπίσει στις εκλογές; Δεν ξέρω αν κυκλοφορούν ακόμη κορόιδα, σίγουρα όμως σπανίζουν οι βλάκες.
Ακριβώς λοιπόν επειδή μόνο η κυβέρνηση έχει λόγους να σώσει τον εαυτό της, πολύ δύσκολα θα προκύψει όφελος από συναντήσεις, συμβούλια πολιτικών αρχηγών και μεγαλοστομίες περί εθνικών πολιτικών και άλλων εθνικών στόχων.
Το πικρό ποτήρι είναι πάνω στο τραπέζι. Και η κυβέρνηση καλείται να το πιει μόνη της.
Μετά, βλέπουμε...
Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου