Ο σχεδιασμός του Μαξίμου αναφορικά με το «Μακεδονικό» ήταν και παραμένει προφανής. Να ξεπεράσει τον εσωτερικό διχασμό τού κυβερνητικού συνασπισμού, να διεμβολίσει τα κόμματα και ιδιαίτερα την αξιωματική αντιπολίτευση, αδιαφορώντας αν παράλληλα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου. Η «επιτυχία» της μεθόδευσης ήταν δεδομένη, καθώς όλοι γνώριζαν το εθνικολαϊκό ρήγμα που διαπερνούσε την κομματική βάση της ΝΔ. Δεν υπολόγισε ίσως ότι ο κ. Μητσοτάκης θα προτιμούσε την ενότητα του κόμματός του από τη διαφύλαξη του φιλελεύθερου προφίλ του, ταυτιζόμενος εν πολλοίς με το βαθύ καραμανλικό και σαμαρικό κατεστημένο.
Σε αυτή του την προσπάθεια είχε βέβαια τη βοήθεια του σιωπηλού, αλλά λαλίστατου σε διαρροές πρώην πρωθυπουργού. Που εδώ και χρόνια δεν έχει τολμήσει να αρθρώσει μία λέξη για τις δικές του ευθύνες για την κατάσταση της χώρας, αλλά αρέσκεται να ομιλεί διά κύκλων, συνεργατών και λοιπών πρόθυμων παρατρεχάμενων. Ο κ. Καραμανλής, ο κρυπτόμενος λοιπόν, αφού άφησε όσα άφησε να διαρρεύσουν περί Βουκουρεστίου και άρνησής του να συμπεριλαμβάνεται το όνομα «Μακεδονία» σε οποιαδήποτε λύση, το άφησε να κυκλοφορεί παντού μέχρι να γίνει το συλλαλητήριο και το διέψευσε διά... κύκλων τη Δευτέρα!
Δεν νομίζω να υπάρχει ιστορικό προηγούμενο πρώην πρωθυπουργός, που παραμένει μάλιστα ενεργός πολιτικός, επί 9 σχεδόν χρόνια να μην έχει ανοίξει το στόμα του να πει κάτι. Ψηφίζει μεν στη Βουλή, εμφανίζεται σε προστατευμένες εκδηλώσεις, φωτογραφίζεται με τους φίλους του, αλλά για ό,τι συμβαίνει στη χώρα τηρεί αιδήμονα σιωπή.
Ακόμη και για ένα μείζον εθνικό θέμα, που το χειρίστηκαν ο ίδιος και η κυβέρνηση του, όπως είναι το «Μακεδονικό», δεν τολμά να αρθρώσει λέξη, ούτε να υπερασπιστεί την πολιτική του. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο, αλλά και ενδεικτικό του μεγέθους και της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού της συντηρητικής παράταξης, ότι όχι απλώς παραμένει στο απυρόβλητο, αλλά διατηρεί μια σταθερή κομματική πελατεία.
Προφανώς ο αμίλητος πρώην πρωθυπουργός ελπίζει ότι διά της σιωπής και των χρησμών θα εξιλεωθεί από τα βάρη που επέφερε στη χώρα με τη διακυβέρνησή του. Και βέβαια προσδοκά να τον καλέσει και πάλι η πατρίς ως σωτήρα για να ολοκληρώσει το έργο του.
Στη χώρα που ζούμε τίποτε δεν αποκλείεται άλλωστε. Αλλά έστω και αργά, η Ιστορία θα τον καταγράψει ως τον ηγέτη που εδοξάσθη, από τους πιστούς του, κρυπτόμενος...
Πολυμίλης Σήφης-ΤΟ ΒΗΜΑ
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου