Η ηχηρή παραίτηση του κυρίου Νίκου Σακελλαρίου από τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας νομίζω ότι μου επιτρέπει σήμερα να αποκαλύψω το περιεχόμενο μιας συζήτησης που είχα προ μηνός μαζί του. Τον επισκέφθηκα στο γραφείο του ως πολίτης, και όχι ως δημοσιογράφος, για ένα θέμα. Με υποδέχθηκε, πρέπει να πω, πολύ ευγενικά και η συζήτηση που είχαμε, πέραν του θέματος που του εξέθεσα, ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική για το πώς έβλεπε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα.
Νομίζω ότι είχε πλέον μια ιεραποστολική αντίληψη για τον ρόλο του στη διάσωση των χαμηλοσυνταξιούχων από την εξαθλίωση στην οποία τους καταδικάζει ο νόμος Κατρουγκαλου ως αποτέλεσμα των μνημονιακών υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση.
Επίσης, μου έδειξε μια σπουδή να ολοκληρώσει τις διασκέψεις για τα θέματα που εκκρεμούσαν ενώπιον του Συμβουλίου μέχρι τη λήξη της θητείας του τον επόμενο μήνα. Μου μιλούσε με ένταση γι' αυτό - «έχουμε πολλή δουλειά ακόμη, μεγάλες εκκρεμότητες», μου είχε πει.
Το ότι παραιτήθηκε έτσι όπως παραιτήθηκε ήταν μια έκπληξη για μένα - λόγω των όσων μου είχε εκμυστηρευθεί.
Ανθρωπος της Εκκλησίας, στενά συνδεδεμένος μαζί της, από τους τακτικότερους συνομιλητές και συμποσιαστές του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, εθεωρείτο μέχρι τον Οκτώβριο του 2016 ο κατ' εξοχήν άνθρωπος της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη. Είχε τη στήριξη πολλών και διαφόρων, προεξαρχόντων του Καμμένου και του Παπαγγελόπουλου, εξαιτίας του συντηρητικού του χαρακτήρα και των πεποιθήσεών του. Αυτοί τον πρότειναν για πρόεδρο του ΣτΕ τον Οκτώβριο του 2015 και ο Τσίπρας, που είχε δεχθεί και τον «λόγο συνηγορίας» του Ιερώνυμου, είπε το ναι.
Νομίζω ότι ο Σακελλαρίου «ριζοσπαστικοποιήθηκε» έναντι της κυβέρνησης στην υπόθεση του διαγωνισμού με τις τηλεοπτικές άδειες, όταν μετά την επιχείρηση εκβιασμού του αντιπροέδρου Αθανάσιου Ράντου από προσκείμενα στην κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης κατάλαβε ότι «αυτοί εδώ δεν παίζουν, είναι killers»...
Η κούρσα για τη διαδοχή
Στο μεταξύ όπως είναι φυσικό, ώς και λογικό, η βροντώδης αποχώρηση Σακελλαρίου από τη θέση του προέδρου του ΣτΕ έδωσε τη θέση της μετ' ολίγον (κάθε θαύμα ως γνωστόν, ούτε τρεις μέρες…) σε ένα ατελείωτο γαϊτανάκι προβλέψεων για το ποιος/α θα τον διαδεχθεί.
Τα στοιχήματα δίνουν και παίρνουν, και πλέον εντοπίζονται στο αν θα προαχθεί το φαβορί (πρόκειται για την τελευταία στην επετηρίδα αντιπρόεδρο του ΣτΕ κυρία Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου) ή άλλος/η. Η κυρία Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου προήχθη ως αντιπρόεδρος πέρυσι τον Νοέμβριο και ορισμένοι στην κυβέρνηση, και προφανώς η ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης, φαίνεται να πιστεύουν πως με εκείνη επικεφαλής του ΣτΕ θα αλλάξει το κλίμα για τις κυβερνητικές επιλογές.
Επειδή όμως μια τέτοια επιλογή πιθανόν να προκαλέσει το σύνολο των συμβούλων Επικρατείας, δεδομένου ότι πριν από εκείνη στην επετηρίδα προηγούνται σπουδαίοι επιστήμονες - δικαστές όπως ο κύριος Αθανάσιος Ράντος, η κυρία Αικατερίνη Συγγούνα, η κυρία Μαίρη Σαρπ, δεν ξέρω αν τελικά το επιχειρήσει το Μέγαρο Μαξίμου.
Θα αντέξει η κυβέρνηση, ας πούμε, και άλλες παραιτήσεις από κάποιους αντιπροέδρους στην περίπτωση που επιλέξει την κυρία Χρυσικοπούλου; Είναι ένα ερώτημα αυτό. Θυμίζω επίσης ότι προ της φερομένης ως φαβορί για τη θέση Σακελλαρίου αντιπροέδρου Χρυσικοπούλου, βρίσκονται οι αντιπρόεδροι Αν. Γκότσης, Χρ. Ράμμος, Μαρ. Καραμανώφ, Αικ. Σακελλαροπούλου, Ιωάννης Γράβαρης και Γεώργιος Παπαγεωργίου.
Δύσκολη εξίσωση…Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου