Αρχίζω να υποψιάζομαι ότι ο Τσίπρας κάτι έχει πάθει.
Δεν ήταν εικόνα ευρωπαίου πολιτικού χθες στο Ευρωκοινοβούλιο να φωνάζει, να χειρονομεί, να εγκαλεί συνομιλητές για την (ήπια και μετριοπαθή) κριτική που του άσκησαν, να επιτίθεται προσωπικά στον Μητσοτάκη και στην αντιπολίτευση.
Εκεί, βλέπετε, δεν είχε τη δυνατότητα να «κόψει» τους μη αρεστούς, όπως έκανε στη συνέντευξη της ΔΕΘ – ήταν υποχρεωμένος να τους ακούσει όλους χωρίς κουτσαβακισμούς.
Προηγήθηκε η ανέμπνευστη και κουραστική παρουσία του στη Θεσσαλονίκη με την κορυφαία γκάφα (;) για τους εβδομηντάρηδες συνταξιούχους.
Κι όλα αυτά ύστερα από μια αστεία Ιθάκη (απορώ ποιος είχε την ιδέα να τον στείλει με είκοσι κλακαδόρους να υποδυθεί τον Οδυσσέα!) και ένα τραγικό Μάτι (όπου τα έκανε όλα λάθος και κυρίως δεν είχε τα συναισθηματικά ανακλαστικά να πονέσει την καταστροφή).
Λυπάμαι, αλλά αυτός δεν είναι ο Τσίπρας που ξέραμε.
Φταίει ίσως η κόπωση από μια δύσκολη τετραετία που καταφανώς τον έχει εξαντλήσει – η εξουσία φθείρει…
Φταίει σίγουρα ο εκνευρισμός απέναντι στο φάσμα της ήττας.
Φταίει ο φόβος για την επόμενη μέρα των εκλογών.
Φταίει κάπου και το καλάμι.
Υποψιάζομαι όμως ότι ο Τσίπρας έχει αποσταθεροποιηθεί επειδή θεωρεί πως δεν του αποδίδουν πολιτικά και δεν του αναγνωρίζουν προσωπικά όσα ο ίδιος νομίζει οτι αξίζει.
Η ανεκδιήγητη προσπάθεια χθες στο Στρασβούργο να επιτεθεί στην αντιπολίτευση για τα Σκόπια ήταν σαν να έλεγε στους παρισταμένους «εγώ έκανα ό,τι θέλατε και το πληρώνω πολιτικά, αλλά γιατί δεν τιμωρείτε εκείνους που απορρίπτουν αυτό που θέλατε κι επωφελούνται πολιτικά;».
Δεν ξέρω αν έχει (για άλλη μια φορά) αυταπάτες. Δεν ξέρω αν κάποιος τον είχε διαβεβαιώσει ότι θα του εξασφαλίσει τη στήριξη της αντιπολίτευσης, όπως το 2015.
Αλλά αν είναι έτσι, τον κορόιδεψαν.
Οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να τσακωθούν με κανέναν Μητσοτάκη όταν προβλέπουν ότι τους επόμενους μήνες θα είναι Πρωθυπουργός.
Διότι εκεί ακριβώς έχασε ο Τσίπρας το παιχνίδι. Πίστεψε ότι θα ανταμειφθεί στις εκλογές.
Λάθος. Ολοι (εντός κι εκτός Ελλάδος) ξέρουν ότι τις εκλογές θα τις χάσει και κανείς δεν βοηθάει τον χαμένο.
Προφανώς δικαιούται να έχει σπουδαία άποψη για τον εαυτό του. Ακριβώς όπως και όλοι οι άλλοι δικαιούνται να έχουν την αντίθετη.
Δεν του φταίνε λοιπόν οι εφημερίδες, ούτε η αντιπολίτευση, ούτε ένας ισπανός ευρωβουλευτής, ούτε οι νεκροί στο Μάτι, ούτε η ΝΔ στα Σκόπια, ούτε οι συνταξιούχοι.
Του φταίει κάτι που λέγεται δημοκρατία. Και γι" αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου