Γιατί κανείς μας δεν ξεχνά ότι δεν υπάρχει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που να μην είχε πει εκείνο το «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», συμπεριλαμβανομένου του Τσίπρα, τότε που αγκάλιαζαν όλα τα αιτήματα μιας οργισμένης κοινωνίας για να ανέβουν στην εξουσία.
Όμως ο Λαφαζάνης δεν τα έλεγε απλώς εκείνα τα συνθήματα.
Τα εννοούσε κιόλας.
Και όπως δεν δέχτηκε το 2015 να προδώσει την ίδια την
ετυμηγορία του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, έτσι και δεν πρόδωσε τον αγώνα κατά των πλειστηριασμών.
Και έτσι αντί να είναι στη Βουλή, αντί να είναι στον τελευταίο όροφο κάποιου υπουργείου, αντί να είναι κομμάτι μιας κυβέρνησης με τα όποια προνόμια φέρνει η εξουσία, προτιμούσε να πηγαίνει κάθε Τετάρτη στα ειρηνοδικεία αρχικά και στα συμβολαιογραφεία μετά.
Για κάποιους μπορεί να ήταν γραφικότητα, για κάποιος άλλους συνέπεια στον αγώνα.
Και τώρα βρίσκεται κατηγορούμενος.
Όχι μόνο αυτός αλλά και αρκετοί άλλοι από ό,τι φαίνεται.
Με δικογραφίες που φτιάχνονται όχι επειδή έγιναν «επεισόδια», αλλά επειδή η κυβέρνηση και οι διωκτικές αρχές αποφάσισε ότι είναι ποινικό αδίκημα να της χαλάνε την εικόνα μερικοί ενοχλητικοί διαδηλωτές.
Με δικογραφίες που εάν γίνουν διώξεις ή καταδίκες θα σηματοδοτούν ότι πλέον κάθε είδους δυναμική ειρηνική κινητοποίηση θα αντιμετωπίζεται περίπου ως εγκληματική πράξη.
Με δικογραφίες που έχουν το συμβολισμό ότι διώκεται ο επικεφαλής ενός αριστερού δημοκρατικού κόμματος.
Είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με τον ορισμό του αυταρχικού κατήφορου.
Επί των ημερών μιας κυβέρνησης της αριστεράς υποτίθεται η Κρατική Ασφάλεια συλλέγει στοιχεία, ως δήθεν ενοχοποιητικά, από ειρηνικές διαμαρτυρίες και μεθοδικά προσπαθεί να πετύχει καταδίκες, την ίδια ώρα που οι εισαγγελείς είναι έτοιμοι να ασκήσουν διώξεις που είναι κραυγαλέα πολιτικές.
Έχουμε, όμως, να κάνουμε και με έναν ηθικό κατήφορο.
Γιατί το να θες να πάνε φυλακή πρώην σύντροφοί σου επειδή οργανώνουν διαμαρτυρίες ενάντια στις πολιτικές σου, είναι τουλάχιστον άθλιο.
Και ακόμη πιο άθλιο είναι μετά από όλα αυτά να βγάζει ο… ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωση κατά της ποινικής δίωξης στον Λαφαζάνη, την ώρα που ως κόμμα που κυβερνά έχει την πολιτική ευθύνη για αυτές τις διώξεις.
Οι συμβιβασμοί, οι υποχωρήσεις, οι συνθηκολογήσεις ακόμη, είναι κομμάτι της ζωής.
Μπορείς να τους κρίνεις, αλλά πάντοτε ως ενδεχόμενο είναι στην ημερήσια διάταξη.
Όμως, δεν ισχύει το ίδιο για την απώλεια ενός ηθικού πυρήνα και των κριτηρίων που αυτό ορίζει.
Γιατί τότε ισχύει το καβαφικό «μην την εξευτελίζεις» και για τη ζωή σου και για την πολιτική σου.
Λευτ. Χαραλαμπόπουλος-in.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου