Την αλήθεια για το «Μακεδονικό» την έχει ομολογήσει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας στην Βουλή των Ελλήνων, όταν έκανε αναφορά στους ανοικτούς «λογαριασμούς» που άφησε ο εμφύλιος και στην «υποχρέωση» που έχουν οι κομμουνιστές έναντι των συντρόφων τους στο πεδίο της μάχης Σλαβομακεδόνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε στις Πρέσπες επειδή ήταν στο πρόγραμμά του το ξεπούλημα της Μακεδονίας και όχι γιατί
δήθεν πιέστηκε από τους Αμερικανούς. Είναι ένα σημείο στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ «συναντήθηκε» με την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι αν αυτή η δήλωση του κ. ΤΣίπρα, περί μαχητών του «Δημοκρατικού Στρατού» είχε γίνει πριν την συνάντηση του Μεγάρου Μουσικής, οι μισοί και πλέον διανοούμενοι θα είχαν αποφύγει να συνυπάρξουν στην ίδια αίθουσα με τον κύριο πρωθυπουργό. Το ακροατήριο θα ήταν ακόμη μικρότερο αν είχαν προηγηθεί τα γεγονότα της Βενεζουέλας και είχε γίνει γνωστή η στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Η Αθήνα στηρίζει σθεναρά το αιμοσταγές καθεστώς του Νίκολα Μαδούρο. Ακόμη και σήμερα που αυτό το καθεστώς καταδικάζεται απ’ όλο τον κόσμο!
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν φοβάται να εκτεθεί για λογαριασμό του Νίκολα. Δεν τον ενοχλεί αν χαλάσει ο… σοσιαλδημοκρατικός μανδύας του από την ταύτισή του με ένα από τα ποιο σκληρά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα στον πλανήτη. Για λογαριασμό του Νίκολα Μαδούρο γράφει στα παλιότερα των υποδημάτων του την ελληνική κεντροαριστερά και τις αγνές προθέσεις των χιλιάδων φίλων της που προσπαθούν να κατανοήσουν αν υπάρχει μέλλον γι αυτήν, με την ίδια αγωνία που άλλοι αναζητούν αν υπάρχει ζωή μετά από τον θάνατο.
Όταν πρόκειται για τη Βενεζουέλα, ο Αλέξης ξεχνάει όλα τα άλλα. Δεν λογαριάζει ούτε πιέσεις Αμερικανών, ούτε ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε δημοκρατικές ευαισθησίες. Ίσως επειδή όλα τα σχετικά αποθέματα από αυτά τα προϊόντα τα έχει ήδη εξαντλήσει στο «Μακεδονικό». Ίσως επειδή στην περίπτωση της Βενεζουέλας κρύβεται κάποιο μεγάλο μυστικό. Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι ένα νέο αστέρι της σοσιαλδημοκρατίας ταυτίζει την τύχη του με εκείνη ενός τελειωμένου πολιτικά δικτάτορα; Όταν συγχρονίζει την φωνή του με εκείνες του Πούτιν, του Ερντογάν και του Κιμ. Τι είναι αυτό που ενώνει αυτούς τους ανθρώπους απέναντι στην φιλελεύθερη Δύση; Τι είναι εκείνο που κάνει τον Αλέξη Τσίπρα να «σκοτώσει» κι αυτή ακόμη την πρόταση για το βραβείο Νόμπελ, προκειμένου να τιμήσει την «φιλία» του με τον Μαδούρο;
Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται κάποιος πόση δύναμη έχει αυτή η μεταξύ τους σχέση. Πως οικοδομήθηκε και ποια είναι η συγκολλητική της ουσία. Τι είναι αυτό που «κρατάει» τον Αλέξη Τσίπρα δέσμιο σε μία στήριξη που τον εκθέτει πολιτικά σε όλη την Ευρώπη. Τι ήταν αυτό που μπήκε στο ζύγι και έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του Μαδούρο. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν τόλμησε να πάει κόντρα στις μεγάλες δυνάμεις για το θέμα της Μακεδονίας, αλλά έχει μέγα θέμα να απαρνηθεί έναν αιμοσταγή τύραννο, όπως ο Μαδούρο!
Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου