Αυτό είναι το νέο! Αυτό το εκτυφλωτικό φως είδαν οι πρόθυμοι και είπαν να περάσουν μέσα στο κατάστημα και να αγοράσουν από τα αγαθά της σοσιαλδημοκρατίας. Το φως που εκπέμπει η υπουργός Νοτοπούλου.
Έλαβον:
Ο φορέας «Γιορτή Τέχνης Φίλων ΕΡΤ Σερρών», 5000 ευρώ. Η «Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Σουίνγκ Ακάντεμι», 4.000 ευρώ. Η «Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Δίωξης Λαθρομετανάστευσης Νομού Θεσσαλονίκης», 4.000 ευρώ.
Η Κατερίνα Νοτοπούλου μοιράζει λεφτά για να γίνει δήμαρχος! Η «κατηγορία» είναι απολύτως δικαιολογημένη. Και μην πει κάποιος ότι δεν έπρεπε να την περιμένει. Πως είναι δυνατόν ο Υφυπουργός Μακεδονίας – Θράκης να διεκδικεί την ψήφο των πολιτών της Θεσσαλονίκης και να μην έχει παραιτηθεί ακόμη από τον υπουργικό της θώκο; Της αρέσει η ζωή στο υπουργείο; Δεν πιστεύει ότι θα εκλεγεί δήμαρχος; Δεν δίνει δεκάρα για το τι λέμε εμείς κι εσείς; Κατά πάσα πιθανότητα συμβαίνουν όλα αυτά…
Είναι η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που αφήνει πίσω της μια βαριά αίσθηση. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μία συγκεκριμένη άποψη για το πώς ασκείται η εξουσία, παρά το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για νέους ανθρώπους. Η κυβέρνηση αυτή θα έπρεπε κανονικά να έχει ως σήμα της έναν υγραντήρα πούρων. Ένα κότερο, ένα πούρο Αβάνας και έναν υγραντήρα…
Αυτοί πρεσβεύουν το νέο; Μα πρόκειται για παρέλαση τυραννόσαυρων! Το Jurassic Park στην γειτονιά μας. Δεν πρόκειται για νέα ήθη και έθιμα. Πρόκειται για εκφυλισμό, για συνέχιση του κατήφορου που βρίσκεται η χώρα εδώ και χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν το «νέο». Ήταν η τελευταία πράξη του δράματος της χρεοκοπίας.
Θυμηθείτε πως είχε «σταυρωθεί» ο Μιχάλης Λιάπης. Στις 17 Δεκεμβρίου του 2013 ο Μιχάλης Λιάπης συνελήφθη να οδηγεί με πλαστές πινακίδες το αυτοκίνητό του, αφού τις είχε παραδώσει έναν μήνα νωρίτερα στο υπουργείο Συγκοινωνιών. Ο Μιχάλης Λιάπης, ο ανιψιός του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, διασύρθηκε (και δικαιολογημένα) επειδή έκανε ότι έκαναν και χιλιάδες άλλοι συμπολίτες του στην εποχή της κρίσης. Δεν πλήρωσε το ασφαλιστήριο συμβόλαιό του και αντικατέστησε τις νόμιμες πινακίδες με παράνομες για να αποφύγει τους φόρους. Με την διαφορά ότι αυτός ήταν ο Μιχάλης Λιάπης και όχι ένας άλλος τυχαίος φορολογούμενος. Έτσι θα γινότανε και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης.
Η κυρία Νοτοπούλου κάνει κάτι που αν το έκανε συνάδελφός της στα χρόνια τα παλιά, θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Φανταστείτε τον υπουργό Εσωτερικών μιας κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να διεκδικεί τον αξίωμα του Δημάρχου Αθηναίων και να μοιράζει τα χρήματα του υπουργείου σε πολιτιστικούς φορείς, ομάδες πολιτών και λοιπούς ψηφοφόρους. Συμβαίνουν αυτά! Όχι σε μία κανονική Δυτική χώρα. Αλλά σε χώρες τύπου Βενεζουέλας.
Ναι, οι προηγούμενοι ήταν σαφώς καλύτεροι. Δεν ήταν άγιοι. Πιθανότατα να έκαναν παρέα και με διαβόλους. Αλλά σε κάθε περίπτωση, δεν είχαμε φαινόμενα σαν κι αυτά που βιώνουμε σήμερα. Πριν απ’ όλα τα άλλα, την Οικονομία, τα σπουδαία εθνικά θέματα, χρειάζεται η επόμενη κυβέρνηση να ασχοληθεί με την αισθητική της πολιτικής…
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου