Όποιοι και για οποιονδήποτε λόγο ασχολούνται με την πολιτική, είτε από χόμπι είτε γιατί επηρεάζει τη δουλειά τους, αναρωτιούνται πλέον για ένα και μόνο ζήτημα: τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών.
Όσο για τον νικητή, τον ξέρουν όλοι, άσχετα αν δεν έχει γίνει ακόμα ξεκάθαρο το ποσοστό των πιθανοτήτων να είναι αυτοδύναμη η Ν.Δ. Η δημοσκοπική εικόνα, πάντως, λέει ότι αυτό είναι μεγάλο.
Ο πρωθυπουργός... μαδάει τα γκάλοπ σαν τη μαργαρίτα και ψάχνει να δει μέχρι το τέλος-το οποίο καταφτάνει σε δύο μήνες- αν θα πρέπει να πατήσει το κουμπί για εκλογές τον Μάιο ή να το αφήσει, χαλαρά, για Σεπτέμβριο. Εκτός αν θέλει να γραφτεί στην Ιστορία ότι άγγιξε ακόμα και τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας προκειμένου να μείνει 15 ημέρες παραπάνω στην εξουσία.
Είναι γεγονός ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για κανέναν πλην του ιδίου αν θα κάνει εκλογές τον Μάιο ή τον Σεπτέμβριο, μια που η χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει αντέξει τόσα πολλά, ή μάλλον έχει υποστεί τόσα δεινά, που αν θα τα κάνει μπάχαλο η απερχόμενη κυβέρνηση άλλους τέσσερις -θερινούς ειδικά- μήνες δεν φαίνεται να πολυνοιάζει κανέναν.
Θα μου πείτε πώς είναι δυνατόν, αφού φόρτωσαν τη χώρα με ένα ακόμα μνημόνιο, υποθήκευσαν όλη την περιουσία της για 99 χρόνια και διέλυσαν τις τράπεζές της μέσα σε έξι μήνες επί Βαρουφάκη. Ευτυχώς, δεν είναι πλέον το ίδιο. Τον λογαριασμό τον πληρώσαμε το 2015, άρα λογικά δεν θα ξανάρθει τώρα.
Για τον ίδιο τον Τσίπρα, όμως, οι εκλογές του Σεπτεμβρίου ή του Οκτωβρίου έχουν ένα τεράστιο και απολύτως αχρείαστο ρίσκο, εκτός και αν η τετράμηνη επιπλέον κατοχή της εξουσίας εμπεριέχει ένα είδος ψύχωσης. Ομως δεν το πιστεύω. Αυτά περί ελέγχου της κορυφής της δικαστικής εξουσίας -εφόσον οριστεί το καλοκαίρι από την κυβέρνηση- είναι όνειρα θερινής νυκτός. Οι δικαστές ξέρουν τι και πώς και δεν χρειάζεται κανένα άλλο σχόλιο, για να μη γίνουμε κι εμείς… Συριζαίοι στην κριτική των θεσμών.
Ο πρωθυπουργός, αν χάσει διακριτά τις ευρωεκλογές, τους μεγάλους δήμους και τις περιφέρειες, θα έχει υποστεί μια πολύ μεγάλη ζημιά στο προφίλ του και φυσικά στο κόμμα του. Θα χάσει στους απέξω, θα χάσει και στους από μέσα, χωρίς, ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, να μπορεί κανείς να τον αμφισβητήσει. Δεν θα αμφισβητηθεί αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, γιατί μετά τις εθνικές, αν το αποτέλεσμα είναι πολύ χειρότερο, θα ταλαιπωρηθεί για αρκετό καιρό εκ των έσω, αν και πάλι δεν έχει αντίπαλο.
Σε περίπτωση που αναρωτιέται κανείς αν ο ευπρεπής και μορφωμένος Τσακαλώτος είναι μια λύση για τον ΣΥΡΙΖΑ, προσωπικά πιστεύω ότι είναι απολύτως αρνητική. Ο χώρος αυτός πολύ δύσκολα μπορεί να περάσει από τον Τσίπρα σε κάποιο μοντέλο Σημίτη. Θέλουν ψεύτη και λαϊκιστή για την ώρα και χρειάζεται χρόνος για να ωριμάσουν.
Σε καμία περίπτωση ο πρωθυπουργός δεν έχει λόγο, με βάση την πολιτική και την ορθή μαθηματική σκέψη, να διακινδυνεύσει μια βαριά εαρινή ήττα. Δεν έχει κανέναν λόγο να χάσει σε δύο δόσεις, και μάλιστα η δεύτερη -και πιο κρίσιμη-, ήτοι οι εθνικές εκλογές, να είναι η πιο φαρμακερή γι’ αυτόν.
Αυτό άλλωστε, άσχετα από το τι λένε διάφοροι γύρω του, φαίνεται να το έχει φροντίσει πρακτικά. Ενώ μιλάει για τη θεωρία της χαλαρής ψήφου των ευρωεκλογών που θα του επιτρέψει να μη χάσει βαριά και να πάει για το φθινόπωρο, τα δίνει όλα τώρα, όπως επιδόματα, προσλήψεις, ρυθμίσεις δανείων, 120 δόσεις και φυσικά ό,τι πιο μαύρο έχει στο συρτάρι του, όπως η Novartis, έστω και αν αυτή η υπόθεση καταλήγει σε φιάσκο. Από βαλίτσες και λογαριασμούς σε μια παραγεγραμμένη απιστία πλημμεληματικού χαρακτήρα.
Τι θα κάνει ο ίδιος το ξέρει και εμείς όλοι θα το δούμε σύντομα, αλλά ας προσέξει μπας και αντί να… μαδάει τα γκάλοπ σαν τις μαργαρίτες, τον μαδήσουν τελικά αυτά, οδηγώντας τον σε μια λάθος απόφαση.
Ο πρωθυπουργός... μαδάει τα γκάλοπ σαν τη μαργαρίτα και ψάχνει να δει μέχρι το τέλος-το οποίο καταφτάνει σε δύο μήνες- αν θα πρέπει να πατήσει το κουμπί για εκλογές τον Μάιο ή να το αφήσει, χαλαρά, για Σεπτέμβριο. Εκτός αν θέλει να γραφτεί στην Ιστορία ότι άγγιξε ακόμα και τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας προκειμένου να μείνει 15 ημέρες παραπάνω στην εξουσία.
Είναι γεγονός ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για κανέναν πλην του ιδίου αν θα κάνει εκλογές τον Μάιο ή τον Σεπτέμβριο, μια που η χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει αντέξει τόσα πολλά, ή μάλλον έχει υποστεί τόσα δεινά, που αν θα τα κάνει μπάχαλο η απερχόμενη κυβέρνηση άλλους τέσσερις -θερινούς ειδικά- μήνες δεν φαίνεται να πολυνοιάζει κανέναν.
Θα μου πείτε πώς είναι δυνατόν, αφού φόρτωσαν τη χώρα με ένα ακόμα μνημόνιο, υποθήκευσαν όλη την περιουσία της για 99 χρόνια και διέλυσαν τις τράπεζές της μέσα σε έξι μήνες επί Βαρουφάκη. Ευτυχώς, δεν είναι πλέον το ίδιο. Τον λογαριασμό τον πληρώσαμε το 2015, άρα λογικά δεν θα ξανάρθει τώρα.
Για τον ίδιο τον Τσίπρα, όμως, οι εκλογές του Σεπτεμβρίου ή του Οκτωβρίου έχουν ένα τεράστιο και απολύτως αχρείαστο ρίσκο, εκτός και αν η τετράμηνη επιπλέον κατοχή της εξουσίας εμπεριέχει ένα είδος ψύχωσης. Ομως δεν το πιστεύω. Αυτά περί ελέγχου της κορυφής της δικαστικής εξουσίας -εφόσον οριστεί το καλοκαίρι από την κυβέρνηση- είναι όνειρα θερινής νυκτός. Οι δικαστές ξέρουν τι και πώς και δεν χρειάζεται κανένα άλλο σχόλιο, για να μη γίνουμε κι εμείς… Συριζαίοι στην κριτική των θεσμών.
Ο πρωθυπουργός, αν χάσει διακριτά τις ευρωεκλογές, τους μεγάλους δήμους και τις περιφέρειες, θα έχει υποστεί μια πολύ μεγάλη ζημιά στο προφίλ του και φυσικά στο κόμμα του. Θα χάσει στους απέξω, θα χάσει και στους από μέσα, χωρίς, ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, να μπορεί κανείς να τον αμφισβητήσει. Δεν θα αμφισβητηθεί αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, γιατί μετά τις εθνικές, αν το αποτέλεσμα είναι πολύ χειρότερο, θα ταλαιπωρηθεί για αρκετό καιρό εκ των έσω, αν και πάλι δεν έχει αντίπαλο.
Σε περίπτωση που αναρωτιέται κανείς αν ο ευπρεπής και μορφωμένος Τσακαλώτος είναι μια λύση για τον ΣΥΡΙΖΑ, προσωπικά πιστεύω ότι είναι απολύτως αρνητική. Ο χώρος αυτός πολύ δύσκολα μπορεί να περάσει από τον Τσίπρα σε κάποιο μοντέλο Σημίτη. Θέλουν ψεύτη και λαϊκιστή για την ώρα και χρειάζεται χρόνος για να ωριμάσουν.
Σε καμία περίπτωση ο πρωθυπουργός δεν έχει λόγο, με βάση την πολιτική και την ορθή μαθηματική σκέψη, να διακινδυνεύσει μια βαριά εαρινή ήττα. Δεν έχει κανέναν λόγο να χάσει σε δύο δόσεις, και μάλιστα η δεύτερη -και πιο κρίσιμη-, ήτοι οι εθνικές εκλογές, να είναι η πιο φαρμακερή γι’ αυτόν.
Αυτό άλλωστε, άσχετα από το τι λένε διάφοροι γύρω του, φαίνεται να το έχει φροντίσει πρακτικά. Ενώ μιλάει για τη θεωρία της χαλαρής ψήφου των ευρωεκλογών που θα του επιτρέψει να μη χάσει βαριά και να πάει για το φθινόπωρο, τα δίνει όλα τώρα, όπως επιδόματα, προσλήψεις, ρυθμίσεις δανείων, 120 δόσεις και φυσικά ό,τι πιο μαύρο έχει στο συρτάρι του, όπως η Novartis, έστω και αν αυτή η υπόθεση καταλήγει σε φιάσκο. Από βαλίτσες και λογαριασμούς σε μια παραγεγραμμένη απιστία πλημμεληματικού χαρακτήρα.
Τι θα κάνει ο ίδιος το ξέρει και εμείς όλοι θα το δούμε σύντομα, αλλά ας προσέξει μπας και αντί να… μαδάει τα γκάλοπ σαν τις μαργαρίτες, τον μαδήσουν τελικά αυτά, οδηγώντας τον σε μια λάθος απόφαση.
Τ. Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου