Είναι και αυτό μία εκδοχή πολιτικού λόγου, είναι μία άποψη για το πώς να πεις κάτι που έχεις επαναλάβει εκατοντάδες φορές με έναν διαφορετικό τρόπο.
Πέραν της ουσίας, η οποία έγκειται στην ομολογία ότι το μόνο με το οποίο ασχολείται ο κ. Τσίπρας πλέον είναι ο χρόνος των εκλογών, οι εκφραστικές επιλογές έχουν την σημασία τους.
Τι μπορεί να σημαίνει «με γαργαλάνε»; Με πιέζουν, με νταχτιρντίζουν, κάνουμε παιχνιδάκια και χαβαλέ;
Είναι κάποια πονηρή παρομοίωση, ή μήπως ένας υπαινιγμός και μία παραλλαγή του «τραβάτε με κι ας κλαίω»;
Ό,τι και αν είναι, μάλλον πρόκειται για την πρώτη φορά όπου
Πρωθυπουργός αυτής της χώρας μεταχειρίζεται δημοσίως τέτοιες εκφράσεις.
Μήπως συνέβη αυτό επειδή απευθυνόταν σε νέους και αισθάνθηκε ότι έπρεπε να μιλήσει στην γλώσσα τους; Το συνηθίζει άλλωστε να υιοθετεί το ιδιόλεκτο των συνομιλητών του, όπως θυμόμαστε από εκείνη την ιστορική συνέντευξη Τύπου με τον Μπαράκ Ομπάμα.
Ή μήπως πολύ απλά, είναι μία ακόμη αποκάλυψη για το ποιος είναι πραγματικά ο Αλέξης Τσίπρας;
Είναι αυτός που τις προάλλες στην Βουλή έπειτα από αλλεπάλληλα γλωσσικά ατοπήματα (που θα έλεγε και η Λοΐζου) και «κατολισθήσεις», απάντησε ανερυθρίαστα στις διορθώσεις του Κώστα Τασούλα «μου αρέσει να με διορθώνετε», υπονοώντας περίπου ότι δεν έχει και τόση σημασία. Η Αριστερά άλλωστε πάντοτε έδινε έμφαση στις γλωσσικές «υπερβάσεις».
Όσο λοιπόν το γαργαλητό στο Μαξίμου θα συνεχίζεται εν όψει εκλογών, τόσο θα πρέπει να αναμένουμε και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Για ευτελισμό του δημόσιου και του πολιτικού λόγου θα μιλούσαν κάποιοι και θα είχαν δίκιο.
Βρισκόμαστε όμως σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο από αυτό.
Οι λεκτικές ακροβασίες του Πρωθυπουργού και των συνεργατών του εν γένει, είναι αν μη τι άλλο μία ένδειξη περιφρόνησης των πάντων.
Είναι μία ένδειξη συγκεκριμένης ιδιοσυγκρασίας και της ψευδούς αίσθησης ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του.
Είναι όμως και μία ένδειξη αμηχανίας, τώρα που τελειώνει ο χρόνος και δεν έχει να «πουλήσει» τίποτε παρά διορισμούς και επιδόματα.
Υπό μία έννοια και όσο ο κ. Τσίπρας επικαλείται τις τυχάρπαστες ψευδοφιλοσοφίες, είναι και μία εκδοχή της «ολιγαρκούς αφθονίας» στο πεδίο της γλώσσας και των ιδεών…
Αγγ. Κωβαίος-in.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου