Όποιος επιχειρήσει ν' αξιολογήσει σοβαρά τη διαπραγματευτική πρακτική της κυβέρνησης δεν μπορεί παρά να καταλήξει αβίαστα στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός, κανένα πρόγραμμα και προφανώς καμία διάθεση εφαρμογής της συμφωνίας που ψηφίστηκε προ δύο εβδομάδων. Και δυστυχώς το συμπέρασμα δεν προκύπτει από το επίπεδο των εισηγήσεων Βαρουφάκη στο Eurogroup (η ιδέα των φορο-κατασκόπων είναι ξεκαρδιστική), αλλά από τη συνολική στάση του οικονομικού επιτελείου, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού. Συμπεριφέρονται ως εάν ο στόχος μας είναι να καλύψουμε τις υποχρεώσεις μας έως τον Ιούνιο και τίποτα άλλο.
Μιλούν, σκέφτονται και προβληματίζονται αποκλειστικά και μόνο για το θέμα αυτό. Μόνο που το τετράμηνο της παράτασης δεν το πήραμε για να πειραματιστούμε πάνω σε
μεθοδεύσεις κάλυψης δημοσιονομικών κενών, αλλά για να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις και μέτρα, τα οποία θ' αξιολογηθούν ικανά να καλύψουν το ευρισκόμενο σε εκκρεμότητα πρόγραμμα. Και επ' αυτού ούτε στοιχειωδώς σοβαρό βήμα έχει γίνει.
Το σημείωμα του υπουργού Οικονομικών προς το Eurogroup δεν λέει τίποτα. Γενικόλογες υποσχέσεις και διακηρύξεις που δεν συνοδεύονται από στοιχειώδη χρονοδιαγράμματα και συγκεκριμένες αποτιμήσεις. Λες και η ηγετική ομάδα αλλά και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζούσαν σ' άλλον πλανήτη και δεν είχαν αντιληφθεί τόσα χρόνια τι σημαίνει διαπραγμάτευση με την Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, που αποτελούσαν και εξακολουθούν ν' αποτελούν την τρόικα των δανειστών μας.
Πρόσφατη είναι ακόμη η αυτάρεσκη δήλωση του Αλ. Τσίπρα πως «δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να μη δεχθούν τις προτάσεις μας». Αλλά αυτά τελείωσαν και τώρα από το Μαξίμου και τα υπουργεία εκπέμπονται παράπονα για τον Ντράγκι «που μας έχει πιάσει από τον λαιμό», για τους εταίρους «που μας πολεμούν», για τους δανειστές «που μας εκβιάζουν», για τη Μέρκελ «που δεν κατάλαβε ότι δεν υπάρχει τρόικα», και πάει λέγοντας.
Αλλά μ' αυτά και μ' αυτά χάνεται χρόνος, χάνεται αξιοπιστία, χάνονται φίλοι και σύμμαχοι, χάνονται προοπτικές, χάνεται η Ευρώπη που τρέχει ενώ εμείς οπισθοδρομούμε, χάνεται το μέλλον. Κι αυτό όχι τυχαία. Μέσα από συγκεκριμένες νοοτροπίες, συμπεριφορές, αποφάσεις και πράξεις. Που φυσικά έχουν ονοματεπώνυμο.
Ερ Μπαρτζινόπουλος-Έθνος
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου