Μετά την άρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να ψηφίσουν τα επερχόμενα μέτρα, οι κυβερνητικοί βουλευτές βρίσκονται μόνοι, ενώπιοι ενωπίοις. Αντιμετωπίζουν τα επίχειρα στο μακρόσυρτο και ατελέσφορο παραμύθι της διαπραγμάτευσης, και οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των (τύποις παράδοξων, κατ΄ ουσίαν ομόδοξων), κυβερνητικών εταίρων, βρίσκονται σε σημείο έκρηξης.
Τώρα συνειδητοποιούν ότι οι ευθύνες της διακυβέρνησης δεν είναι μόνο ένα γοητευτικό παραμύθι επικής κενολογίας απέναντι στους «καταπιεστές», τους «νεοφιλελεύθερους», τους «τοκογλύφους», αλλά και μια δυσβάστακτη πεζότητα ψήφισης επώδυνων μέτρων, που προκαλούν την μήνιν εκείνων που τους χειροκροτούσαν. Αρχίζουν να κατανοούν ότι από το ωσαννά στο σταύρωσον αυτούς, είναι μια… αξιολόγηση δρόμος.
Χθες ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Δημ. Καμμένος άφησε ανοιχτό το
ενδεχόμενο οι βουλευτές των ΑΝΕΛ να μην ψηφίσουν όλα τα μέτρα από το πακέτο συμφωνίας. Εκτίμησε δε, πως εάν πέσει το αφορολόγητο κάτω από τα 8.600 ευρώ, το μέτρο δύσκολα θα περάσει από τη Βουλή.
Την ίδια ώρα, η αλτέρα παρς, η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, έχει πλέον ξεπεράσει την ανησυχία και βρίσκεται σε πεδίο απόγνωσης. Οι περισσότεροι των βουλευτών έχουν γίνει οι ένθερμοι θιασώτες του κλεισίματος τη συμφωνίας, για «να τελειώνει ο βραχνάς». Ειδικά οι βουλευτές της επαρχίας αντιμετωπίζουν ιδίοις όμμασι την καθίζηση της αγοράς, και γίνονται άμεσοι αποδέκτες της έντονης λαϊκής δυσαρέσκειας, που φοβούνται - δικές τους, αν και φειδωλές, οι εκμυστηρεύσεις - μήπως μετατραπεί σε λαϊκή οργή.
Η διαπραγμάτευση απέκρυψε τις κυβερνητικές αδυναμίες
Η συνεχής διαπραγμάτευση λειτούργησε παραμορφωτικά, και απέκρυψε τις κυβερνητικές αδυναμίες. Για παράδειγμα ο πρωθυπουργός έστειλε επιστολές για να ενταχθεί ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων στο κείμενο της Ρώμης, προκειμένου να παρουσιάσει στο ακροατήριό του, μια φιλεργατική «αριστερή» επιτυχία. Την ίδια στιγμή, αυτά που θα μπορούσαν να είναι πραγματικά αριστερά χαρακτηριστικά της διακυβέρνησής του, κατέρρεαν. Αντί π.χ. να οργανώσει μια δρακόντεια Επιθεώρηση Εργασίας, με επιθεωρητές «σαμουράι» που θα έλεγε και ο Κουρουμπλής, κατά τη θητεία του κ. Κατρούγκαλου, η υπηρεσία αφυδατώθηκε σε σημείο να παραμένει ημιθανής.
Σαφώς θα ήταν θετική η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων , αλλά πόσο καθοριστικές είναι, τι νόημα έχουν, όταν μια κυβέρνηση στέκεται ανίκανη - ίσως και αδιάφορη - να αξιοποιήσει και να ενδυναμώσει τον υπάρχοντα διοικητικό μηχανισμό, προκειμένου να προστατεύσει τους εργαζόμενους από την εξαχρείωση των εργοδοτών, κυρίως σε επιχειρήσεις μικρού εργασιακού κύκλου; Τι νόημα έχουν όταν η εργοδοτική ασυδοσία, η υπερεκμετάλλευση, τείνουν να καθιερώσουν μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας; Και γι αυτά δεν φταίει η έλλειψη συλλογικών συμβάσεων.
Στο θέμα του αφορολόγητου, επίσης. Κατανοητή η «ευαισθησία» (βασικά αυτοπροστασία είναι) των βουλευτών για την μείωση του αφορολόγητου. Όμως την μείωση του αφορολόγητου την φέρνει η θηριώδης φοροδιαφυγή. Όταν το 1,6% (120.000 πρόσωπα) των φορολογουμένων πληρώνει το 29,5% του συνόλου των φόρων, όταν το ελληνικό Δημόσιο χάνει ετησίως έως και 16 δισ. ευρώ, που αντιστοιχεί στο 32% των συνολικών ετήσιων εσόδων του κράτους, τι έκαναν γι αυτό, εκ της θέσεώς τους, που είναι θέση ελέγχου της εξουσίας;
Εντάξει για την φοροδιαφυγή δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάρα πολλές δεκαετίες λαϊκιστικής διοίκησης, επίορκων πολιτικών και αξιωματούχων, κατέστησαν τη χώρα πρωταθλητή μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών. Ωστόσο και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν έδειξαν ιδιαίτερη ζέση στην αντιμετώπισή της.
Τι έκαναν οι βουλευτές των δύο κυβερνητικών κομμάτων, πόσο πίεσαν τους αρμόδιους υπουργούς, πόσο τους έλεγξαν στη Βουλή, για τις πενιχρές επιδόσεις τους στο κυνήγι της φοροδιαφυγής;
Tα ψέματα τελειώνουν
Μια από τις αρνητικές πτυχές της ατέρμονης διαπραγμάτευσης, είναι και αυτή: Λειτούργησε αποπροσανατολιστικά στα Μέσα Ενημέρωσης και στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Εγκλώβισε πολιτικά στελέχη και δημοσιογράφους (διαπίστωση είναι, όχι δικαιολογία) στο – εν πολλοίς κατασκευασμένο – θρίλερ της διαπραγμάτευσης, αποκρύβοντας από τις κεραίες τους, τον έλεγχο στην οικτρή διοίκηση της κυβέρνησης. Το καθημερινό κυβερνητικό έργο δεν αντιμετωπίστηκε με την προσοχή που επιβαλλόταν.
Ετσι κι αλλιώς, κατά το γνωστό, κάποτε τα ψέματα τελειώνουν, και οι βουλευτές των δύο κομμάτων θα κληθούν να άρουν τον σταυρό του μαρτυρίου. Και όσο καθυστερεί, τόσο πιο βαρύς θα γίνεται, τόσο γι' αυτούς, όσο και για τους πολίτες.
Γ. Σιδέρης-liberal.gr
Τώρα συνειδητοποιούν ότι οι ευθύνες της διακυβέρνησης δεν είναι μόνο ένα γοητευτικό παραμύθι επικής κενολογίας απέναντι στους «καταπιεστές», τους «νεοφιλελεύθερους», τους «τοκογλύφους», αλλά και μια δυσβάστακτη πεζότητα ψήφισης επώδυνων μέτρων, που προκαλούν την μήνιν εκείνων που τους χειροκροτούσαν. Αρχίζουν να κατανοούν ότι από το ωσαννά στο σταύρωσον αυτούς, είναι μια… αξιολόγηση δρόμος.
Χθες ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Δημ. Καμμένος άφησε ανοιχτό το
ενδεχόμενο οι βουλευτές των ΑΝΕΛ να μην ψηφίσουν όλα τα μέτρα από το πακέτο συμφωνίας. Εκτίμησε δε, πως εάν πέσει το αφορολόγητο κάτω από τα 8.600 ευρώ, το μέτρο δύσκολα θα περάσει από τη Βουλή.
Την ίδια ώρα, η αλτέρα παρς, η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, έχει πλέον ξεπεράσει την ανησυχία και βρίσκεται σε πεδίο απόγνωσης. Οι περισσότεροι των βουλευτών έχουν γίνει οι ένθερμοι θιασώτες του κλεισίματος τη συμφωνίας, για «να τελειώνει ο βραχνάς». Ειδικά οι βουλευτές της επαρχίας αντιμετωπίζουν ιδίοις όμμασι την καθίζηση της αγοράς, και γίνονται άμεσοι αποδέκτες της έντονης λαϊκής δυσαρέσκειας, που φοβούνται - δικές τους, αν και φειδωλές, οι εκμυστηρεύσεις - μήπως μετατραπεί σε λαϊκή οργή.
Η διαπραγμάτευση απέκρυψε τις κυβερνητικές αδυναμίες
Η συνεχής διαπραγμάτευση λειτούργησε παραμορφωτικά, και απέκρυψε τις κυβερνητικές αδυναμίες. Για παράδειγμα ο πρωθυπουργός έστειλε επιστολές για να ενταχθεί ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων στο κείμενο της Ρώμης, προκειμένου να παρουσιάσει στο ακροατήριό του, μια φιλεργατική «αριστερή» επιτυχία. Την ίδια στιγμή, αυτά που θα μπορούσαν να είναι πραγματικά αριστερά χαρακτηριστικά της διακυβέρνησής του, κατέρρεαν. Αντί π.χ. να οργανώσει μια δρακόντεια Επιθεώρηση Εργασίας, με επιθεωρητές «σαμουράι» που θα έλεγε και ο Κουρουμπλής, κατά τη θητεία του κ. Κατρούγκαλου, η υπηρεσία αφυδατώθηκε σε σημείο να παραμένει ημιθανής.
Σαφώς θα ήταν θετική η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων , αλλά πόσο καθοριστικές είναι, τι νόημα έχουν, όταν μια κυβέρνηση στέκεται ανίκανη - ίσως και αδιάφορη - να αξιοποιήσει και να ενδυναμώσει τον υπάρχοντα διοικητικό μηχανισμό, προκειμένου να προστατεύσει τους εργαζόμενους από την εξαχρείωση των εργοδοτών, κυρίως σε επιχειρήσεις μικρού εργασιακού κύκλου; Τι νόημα έχουν όταν η εργοδοτική ασυδοσία, η υπερεκμετάλλευση, τείνουν να καθιερώσουν μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας; Και γι αυτά δεν φταίει η έλλειψη συλλογικών συμβάσεων.
Στο θέμα του αφορολόγητου, επίσης. Κατανοητή η «ευαισθησία» (βασικά αυτοπροστασία είναι) των βουλευτών για την μείωση του αφορολόγητου. Όμως την μείωση του αφορολόγητου την φέρνει η θηριώδης φοροδιαφυγή. Όταν το 1,6% (120.000 πρόσωπα) των φορολογουμένων πληρώνει το 29,5% του συνόλου των φόρων, όταν το ελληνικό Δημόσιο χάνει ετησίως έως και 16 δισ. ευρώ, που αντιστοιχεί στο 32% των συνολικών ετήσιων εσόδων του κράτους, τι έκαναν γι αυτό, εκ της θέσεώς τους, που είναι θέση ελέγχου της εξουσίας;
Εντάξει για την φοροδιαφυγή δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάρα πολλές δεκαετίες λαϊκιστικής διοίκησης, επίορκων πολιτικών και αξιωματούχων, κατέστησαν τη χώρα πρωταθλητή μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών. Ωστόσο και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν έδειξαν ιδιαίτερη ζέση στην αντιμετώπισή της.
Τι έκαναν οι βουλευτές των δύο κυβερνητικών κομμάτων, πόσο πίεσαν τους αρμόδιους υπουργούς, πόσο τους έλεγξαν στη Βουλή, για τις πενιχρές επιδόσεις τους στο κυνήγι της φοροδιαφυγής;
Tα ψέματα τελειώνουν
Μια από τις αρνητικές πτυχές της ατέρμονης διαπραγμάτευσης, είναι και αυτή: Λειτούργησε αποπροσανατολιστικά στα Μέσα Ενημέρωσης και στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Εγκλώβισε πολιτικά στελέχη και δημοσιογράφους (διαπίστωση είναι, όχι δικαιολογία) στο – εν πολλοίς κατασκευασμένο – θρίλερ της διαπραγμάτευσης, αποκρύβοντας από τις κεραίες τους, τον έλεγχο στην οικτρή διοίκηση της κυβέρνησης. Το καθημερινό κυβερνητικό έργο δεν αντιμετωπίστηκε με την προσοχή που επιβαλλόταν.
Ετσι κι αλλιώς, κατά το γνωστό, κάποτε τα ψέματα τελειώνουν, και οι βουλευτές των δύο κομμάτων θα κληθούν να άρουν τον σταυρό του μαρτυρίου. Και όσο καθυστερεί, τόσο πιο βαρύς θα γίνεται, τόσο γι' αυτούς, όσο και για τους πολίτες.
Γ. Σιδέρης-liberal.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου