Υπέκυψε στις απαιτήσεις των δανειστών όποτε του ζητήθηκε, υπέγραψε μέχρι και τα… χαρτιά υγείας στο Χίλτον, έφερε δύο μνημόνια και μάλιστα το δεύτερο χωρίς λεφτά. Και όλα αυτά για ποιο λόγο; Για να ανακηρυχθεί το καλύτερο παιδί της τρόικας και να ζητήσει μετά μείωση του χρέους.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν περιμέναμε ότι ο Τσίπρας και η αριστερή κυβέρνηση θα γίνονταν μνημονιακότεροι των μνημονιακών. Πιστεύαμε ότι κάποια στιγμή, είτε λόγω ιδεοληψίας, είτε λόγω τακτικής, είτε λόγω πατριωτισμού θα χτυπούσαν το χέρι στο τραπέζι, θα ζητούσαν κάτι διαφορετικό, θα έβαζαν τις φωνές. Όμως, μήνες τώρα ο πρωθυπουργός είχε μετατραπεί στον
καλύτερο, στον πιο βολικό υπηρέτη του Σόιμπλε, της Λαγκάρντ και του Τόμσεν. Και είχαμε πιστέψει ότι και οι δανειστές στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι… θανάτου. Αφού τους κάνει ό,τι ζητήσουν γιατί το Βερολίνο και το ΔΝΤ να ζητήσουν άλλη κυβέρνηση; Αφού είχαν τους μεγαλύτερους «νενέκους» της ιστορίας, γιατί να ήθελαν να δώσουν το δαχτυλίδι στον Κυριάκο; Άλλωστε, είχε προηγηθεί το ραντεβού Μητσοτάκη – Σόιμπλε στο Βερολίνο όπου ο δεύτερος «πάγωσε» με τις απαιτήσεις του τον αρχηγό της ΝΔ.
Έτσι, λοιπόν, βλέπαμε μια συμμαχία της κυβέρνησης της αριστεράς με την τρόικα που έδειχνε να κρατάει για πολύ καιρό. Όμως, τα τελευταία μηνύματα, κυρίως από τον Σόιμπλε, αλλά και από ΕΚΤ και ΔΝΤ, δείχνουν ότι οι δανειστές «τελειώνουν» τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Ίσως όχι άμεσα, ίσως σε μερικούς μήνες ή το πολύ σε ένα χρόνο, όμως, φαίνεται ότι το Βερολίνο το πήρε απόφαση και όπως θα έλεγε και ο… κουμπάρος Ερντογάν «Αλέξης γιοκ».
Όταν ο Γερμανός δίνει συνέντευξη κι επιτίθεται με τόση σφοδρότητα και κυνικότητα στην κυβέρνηση τότε δείχνει να μην μπορεί πλέον να στηρίξει ούτε μήνα τον πιστό του υπηρέτη. Όταν λέει ότι με ευθύνη της κυβέρνησης χτυπήθηκαν τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας και δεν φορολογήθηκε π.χ. το εφοπλιστικό κεφάλαιο, είναι σίγουρο ότι χτυπάει στην καρδιά τον Τσίπρα. Και λέει γι’ αυτόν ότι αναδείχθηκε στην εξουσία, υποσχόμενος να καταργήσει τα προνόμια για τους εφοπλιστές, αλλά τελικά δεν έκανε τίποτα. «Μην κατηγορείτε εμένα για τις δομικές αδυναμίες του ελληνικού προγράμματος».
«Οι ευθύνες του κ. Σόιμπλε για την διαχείριση της ελληνικής κρίσης έχουν καταγραφεί ιστορικά. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθεί να τις επιρρίψει σε άλλους».
Αυτό απάντησε το Μαξίμου, όμως, δεν έχει καμιά σημασία. Η αλήθεια κρύβεται στην συμπεριφορά του Γερμανού υπουργού αλλά και σε όλα τα μηνύματα που έρχονται για τη στάση που θα κρατήσουν οι δανειστές στις 15 Ιουνίου. «Ξεχάστε το χρέος», μας λένε και το πολύ να υπάρξει μια ελαφρά θετική αναφορά μπας και μπούμε στο QE, αν κι αυτό χλωμό φαίνεται.
Όμως, παρ’ ότι η κυβέρνηση θα πανηγυρίσει ακόμη κι αν μπει στο… Survivor, θα πρόκειται επί της ουσίας για παράταση ζωής. Σα να κάνεις χημειοθεραπεία στον καρκινοπαθή για να του δώσεις λίγους μήνες ακόμη. Η τρόικα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ανικανότητα της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις. Πήρε το μέγιστο από την Αθήνα και τώρα την τελειώνει με το γάντι. Γουλιά – γουλιά θα πιουν το ποτήρι με το κώνειο που τους δίνει ο Σόιμπλε. Ο κύβος ερρίφθη. Η κυβέρνηση εξεμέτρησε το ζην με σφραγίδα των δανειστών.
antinews.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου