Κι εγώ που είχα νομίσει πως συνετίστηκαν λιγάκι από το Βατερλό τους, πως άλλαξαν στοιχειωδώς μυαλά, πως περιόρισαν κάπως την αλαζονεία τους. Μπούρδες. Απλώς σοκαρίστηκαν προσωρινά από την επικοινωνιακή τους αποτυχία στο Μάτι, όμως ξαναβρήκαν γρήγορα την φόρμα τους και ξανάγιναν αυτό που ήταν πάντα. Ένα τσούρμο εξειδικευμένο στην διαστρέβλωση της πραγματικότητας και στην πολιτική εξαπάτηση.
Ο δύστυχος ο Καβάφης, όταν έγραφε
«…ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν», δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα γεννιούνταν άνθρωποι που θα καταλάβαιναν ότι «η Ιθάκες» θα σήμαιναν γι αυτούς ένα προπέτασμα καπνού για να κρύψουν τις βαριές αμαρτίες τους. Θα μου πείτε πως ο καθένας αντιλαμβάνεται την ποίηση κατά το μυαλό και το ποιόν του. Σύμφωνοι, αλλά κι εγώ να μην έχω το ελεύθερο να φρίξω;
Τους ακούω λοιπόν τους υπουργούς και τους βουλευτάδες τους, έναν-έναν να μιλούν σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Το σύνθημα έδωσε ο Τσίπρας με το διάγγελμα του, που μέσα σε δώδεκα τηλεοπτικά λεφτά κατάφερε να φθάσει από τον Οδυσσέα και τους μνηστήρες στα Γουναράδικα του εμφυλίου. Αμέσως μετά το εμφυλιοπολεμικό αρχηγικό σύνθημα, σκάσανε μύτη αυτοί που επί έναν ολόκληρο δραματικό μήνα αρνιούνταν να εμφανιστούν σε μέσο ενημέρωσης.
Σαν κομάντος που ήταν κρυμμένοι στις πρασινάδες, έκαναν όλοι μαζί συγχρονισμένη έφοδο στην μεταμνημονιακή εποχή. Ο ένας μοιράζει λεφτά, ο δεύτερος προσλήψεις, ο τρίτος ξεψηφίζει νόμους περί συντάξεων, ο τέταρτος κάνει μονιμοποιήσεις, ο πέμπτος δίνει επιδόματα, ο έκτος φοροελαφρύνσεις, ο έβδομος μειώνει τον ΕΝΦΙΑ, ο όγδοος τις ασφαλιστικές εισφορές, ο ένατος δίνει καθυστερούμενα και ο δέκατος φέρνει επενδύσεις. Κι όλοι μαζί ξανάγιναν αυτό που ήταν πριν το 2015. Αντιμνημονιακοί.
Αν ήταν δυνατόν να ξαναγυριστεί σήμερα η ταινία «υπάρχει και φιλότιμο», το σενάριο θα προέβλεπε αυτοκτονία δια απαγχονισμού του Μαυρογιαλούρου λόγω αθέμιτου ΣΥΡΙΖΑικού ανταγωνισμού και αναγόρευση του Κρούεζα σε διδάκτορα της ανωτάτης ΣΥΡΙΖΑικής πολιτικής ακαδημίας. Είναι πραγματικά τρομερό το πόσο εύκολα, γρήγορα και ανενδοίαστα άνοιξαν το σεντούκι κι άρχισαν να μοιράζουν χρήμα. Ο περιβόητος φουστανελοφόρος μπράβος του Δηλιγιάννη, ο Τσελεπίτσαρης με τ’ όνομα που δόξαζε τον ρουσφετολόγο αρχηγό του κραδαίνοντας το ρυπαρό τσαρούχι του φορεμένο πάνω στην γκλίτσα του, θα ήταν σήμερα στην πρώτη γραμμή των συγκεντρώσεων του Αλέξη.
Πάλι θα χάσουν και με μεγάλη διαφορά. Αλλά θα ‘χουν προλάβει να διαλύσουν όποια ψήγματα αξιοπιστίας έχει ακόμα η χώρα στις αγορές και στους ξένους επενδυτές. Αν συνεχιστεί επί οκτώ μήνες αυτό το βιολί, ο Κυριάκος θα γίνει πρωθυπουργός σε μια χώρα της οποίας τα επιτόκια διεθνούς δανεισμού θα έχουν φθάσει στο 8%. Αλλά τι τον νοιάζει τον Αλέξη; Σάματις θα τα διαχειριστεί αυτός; Αυτός θέλει να καβατζάρει το 20% στο ποσοστό του για να παραμείνει στο παιχνίδι και μπροστά σ’ αυτό τον στόχο γαία πυρί μειχθήτω.
Όχι παίζουμε. Στα κάτω-κάτω της γραφής, νεαρός είναι ακόμα ο Αλέξης, θέλει να ξανά 'χει την ευκαιρία να διαλύσει άλλη μια φορά τη χώρα και κατά στην ωριμότητα του.
Δημ. Καμπουράκης-liberal.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου