Κόπτονται τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ για την ανασύνταξη των προοδευτικών δυνάμεων. Επί 3,5 χρόνια που συγκυβερνούν με τον Καμμένο τι έκαναν; Έκλειναν τα μάτια και τα αυτιά.
Όπως μας πληροφορούν δύο κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, με το τέλος του μνημονίου ξεκινά και η ανασύνταξη των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας.
Ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Νίκος Παππάς, με δηλώσεις τους στην Εφημερίδα των Συντακτών καλούν σε προοδευτική συστράτευση, όπως μπορεί να εννοούν αυτοί την συστράτευση και φυσικά την έννοια του προοδευτικού.
Ο κ. Δραγασάκης λέει χαρακτηριστικά: «Το τέλος των μνημονίων αποτελεί μία νέα αφετηρία για μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, για μια προοδευτική συστράτευση, για να κλείσουμε τον δρόμο στην Ακροδεξιά και τη συντηρητική παλινόρθωση, για τις αναγκαίες μεγάλες αλλαγές σε Ελλάδα και Ευρώπη».
Ο δε κ. Παππάς σημειώνει:
«Η κοινωνία έχει ανάγκη από τη συνέχιση και την εμβάθυνση των μεγάλων προοδευτικών τομών στη λειτουργία της δημοκρατίας. Ρύθμιση στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, ασταμάτητη μάχη ενάντια στη διαπλοκή και τη διαφθορά, συνταγματική αναθεώρηση. Αυτές τις μεγάλες τομές και τις προοδευτικές πολιτικές καλούνται οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου να τις πραγματώσουν».
Προφανώς και δεν είναι τυχαίες τοποθετήσεις δύο κορυφαίων. Προφανώς και πρόκειται για μια νέα γραμμή που χαράσσει το Μαξίμου στο δρόμο προς τις εκλογές. Τώρα που τυπικά δεν υπάρχει μνημόνιο αλλά κυρίως που δεν υπάρχει το δίπολο «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί» θα πρέπει να αναζητηθούν αλλού οι εχθροί. Θα πρέπει να στηθεί μια νέα μάχη κατά του κακού που για τον κ. Δραγασάκη είναι προφανώς η Ακροδεξιά στο πρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας. Εκτός κι αν εννοεί ότι πρέπει να κλείσουν το δρόμο στη Χρυσή Αυγή.
Για τον Παππά βεβαίως οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να συνεχίσουν τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες ο ίδιος έβαλε τη σφραγίδα του. Τον πόλεμο κατά τη διαπλοκής, που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε, την καταπολέμηση της διαφθοράς, που μόνο η κυβέρνησή του κατάφερε να εξαλείψει, και βεβαίως το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, για το οποίο όλοι θυμόμαστε το προσωπικό του «Βατερλό» αλλά και την κ. Γεροβασίλη να κλαίει γιατί δεν θα μπορούν να πάνε τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς επειδή το ΣτΕ ακύρωσε το νόμο – έκτρωμα με υπογραφή «Ινστιτούτο Φλωρεντίας».
Όμως, ας το δούμε πιο βαθιά το θέμα. Πρέπει να αντισταθούμε στην Ακροδεξιά και την συντήρηση της ΝΔ τώρα; Γιατί δεν αντιστάθηκε ο κ. Δραγασάκης 3,5 χρόνια που έχει δίπλα του στο υπουργικό συμβούλιο τους ακροδεξιούς – ψεκασμένους; Γιατί ο κ. Παππάς δεν κάλεσε τις προοδευτικές δυνάμεις το 2015, αλλά επέλεξε να συμμαχήσει με τον κ. Καμμένο ο οποίος είναι γνωστός για τις προοδευτικές και δημοκρατικές του ευαισθησίες;
Κι όταν κάποιο άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής δεν «βρομάνε», άρα πρέπει να τις αποδεχόμαστε, που ήταν τα κορυφαία στελέχη που ομνύουν στο όνομα της προοδευτικής πορείας της χώρας;
Εν πάση περιπτώσει το 2015 ο κ. Τσίπρας είχε την επιλογή της κινητοποίησης των δημοκρατικών – προοδευτικών δυνάμεων αλλά επέλεξε την παραφύσιν συμμαχία με τον κ. Καμμένο. Δεν μπορεί να κόπτονται τώρα για την καταπολέμηση της συντήρησης όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πέρασε μερικά από τα πλέον αντικοινωνικά, αντιδημοκρατικά και στην τελική αντιπατριωτικά νομοσχέδια.
Τα πράγματα είναι απλά. Το 2015 ο κ. Τσίπρας ήταν «καβάλα στο κύμα». Ηταν ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού και αυτός που επέλεγε να χορεύει στην ίδια πίστα με τον κ. Καμμένο. Ηταν αυτός που επί 3,5 χρόνια δεν άκουσε τις φωνές της προοδευτικής, δημοκρατικής, ευρωπαϊκής αριστεράς η οποία δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συγκυβερνά με ό,τι χειρότερο έχει βγάλει ο χώρος της Δεξιάς. Η ακροδεξιά υπόφυση δεν τον ενόχλησε τότε…
Τώρα, όμως, που η συγκυβέρνηση καταρρέει, τώρα που οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» δεν είναι αρκετοί για να επιβιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που, όπως λέει κι ο λαός «σφίξανε τα γάλατα», ήρθε η ώρα του προσκλητηρίου στις δημοκρατικές δυνάμεις.
Μακάρι να ήταν αληθινές και έντιμες οι προθέσεις των προοδευτικών δυνάμεων, όπως οι κύριοι υπουργοί θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται. Είναι, όμως, ένα ακόμη προσκλητήριο απελπισίας, μια ακόμη απάτη, ένας ακόμη αποπροσανατολισμός.
Είναι το «τυράκι» που ρίχνουν οι «λαγοί» για να ακολουθήσει στη συνέχεια η φάκα.
Τώρα αν στο προσκλητήριο συστράτευσης δηλώσουν «παρών» πολλοί από τον χώρο της Κεντροαριστεράς χωρίς προηγουμένως να έχουν εξασφαλίσει ένα «συμβόλαιο», ένα απαράβατο προοδευτικό πρόγραμμα που θα υπηρετήσουν άνθρωποι που δεν προσέβαλαν τη χώρα και τη Δημοκρατία αυτά τα 3,5 χρόνια, τότε θα είναι άξιοι της μοίρας τους.
Γιατί πλέον ξέρουν ποιος είναι ποιος και τι υπηρετεί ή τι πιστεύει. Ξέρουν και τον κ. Τσίπρα, και την προσφορά στον τόπο του κ. Δραγασάκη και την πορεία του κ. Παππά όλα αυτά τα χρόνια. Ο καθείς εφ’ ω ετάχθη…
Αν πάλι προοδευτική συστράτευση είναι η Μαριλίζα και ο Ραγκούσης τότε έχουν χάσει και οι λέξεις το νόημά τους.
Ηλίας Κανέλλης-in.gr
Όπως μας πληροφορούν δύο κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, με το τέλος του μνημονίου ξεκινά και η ανασύνταξη των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας.
Ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Νίκος Παππάς, με δηλώσεις τους στην Εφημερίδα των Συντακτών καλούν σε προοδευτική συστράτευση, όπως μπορεί να εννοούν αυτοί την συστράτευση και φυσικά την έννοια του προοδευτικού.
Ο κ. Δραγασάκης λέει χαρακτηριστικά: «Το τέλος των μνημονίων αποτελεί μία νέα αφετηρία για μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, για μια προοδευτική συστράτευση, για να κλείσουμε τον δρόμο στην Ακροδεξιά και τη συντηρητική παλινόρθωση, για τις αναγκαίες μεγάλες αλλαγές σε Ελλάδα και Ευρώπη».
Ο δε κ. Παππάς σημειώνει:
«Η κοινωνία έχει ανάγκη από τη συνέχιση και την εμβάθυνση των μεγάλων προοδευτικών τομών στη λειτουργία της δημοκρατίας. Ρύθμιση στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, ασταμάτητη μάχη ενάντια στη διαπλοκή και τη διαφθορά, συνταγματική αναθεώρηση. Αυτές τις μεγάλες τομές και τις προοδευτικές πολιτικές καλούνται οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου να τις πραγματώσουν».
Προφανώς και δεν είναι τυχαίες τοποθετήσεις δύο κορυφαίων. Προφανώς και πρόκειται για μια νέα γραμμή που χαράσσει το Μαξίμου στο δρόμο προς τις εκλογές. Τώρα που τυπικά δεν υπάρχει μνημόνιο αλλά κυρίως που δεν υπάρχει το δίπολο «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί» θα πρέπει να αναζητηθούν αλλού οι εχθροί. Θα πρέπει να στηθεί μια νέα μάχη κατά του κακού που για τον κ. Δραγασάκη είναι προφανώς η Ακροδεξιά στο πρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας. Εκτός κι αν εννοεί ότι πρέπει να κλείσουν το δρόμο στη Χρυσή Αυγή.
Για τον Παππά βεβαίως οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να συνεχίσουν τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες ο ίδιος έβαλε τη σφραγίδα του. Τον πόλεμο κατά τη διαπλοκής, που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε, την καταπολέμηση της διαφθοράς, που μόνο η κυβέρνησή του κατάφερε να εξαλείψει, και βεβαίως το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, για το οποίο όλοι θυμόμαστε το προσωπικό του «Βατερλό» αλλά και την κ. Γεροβασίλη να κλαίει γιατί δεν θα μπορούν να πάνε τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς επειδή το ΣτΕ ακύρωσε το νόμο – έκτρωμα με υπογραφή «Ινστιτούτο Φλωρεντίας».
Όμως, ας το δούμε πιο βαθιά το θέμα. Πρέπει να αντισταθούμε στην Ακροδεξιά και την συντήρηση της ΝΔ τώρα; Γιατί δεν αντιστάθηκε ο κ. Δραγασάκης 3,5 χρόνια που έχει δίπλα του στο υπουργικό συμβούλιο τους ακροδεξιούς – ψεκασμένους; Γιατί ο κ. Παππάς δεν κάλεσε τις προοδευτικές δυνάμεις το 2015, αλλά επέλεξε να συμμαχήσει με τον κ. Καμμένο ο οποίος είναι γνωστός για τις προοδευτικές και δημοκρατικές του ευαισθησίες;
Κι όταν κάποιο άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής δεν «βρομάνε», άρα πρέπει να τις αποδεχόμαστε, που ήταν τα κορυφαία στελέχη που ομνύουν στο όνομα της προοδευτικής πορείας της χώρας;
Εν πάση περιπτώσει το 2015 ο κ. Τσίπρας είχε την επιλογή της κινητοποίησης των δημοκρατικών – προοδευτικών δυνάμεων αλλά επέλεξε την παραφύσιν συμμαχία με τον κ. Καμμένο. Δεν μπορεί να κόπτονται τώρα για την καταπολέμηση της συντήρησης όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πέρασε μερικά από τα πλέον αντικοινωνικά, αντιδημοκρατικά και στην τελική αντιπατριωτικά νομοσχέδια.
Τα πράγματα είναι απλά. Το 2015 ο κ. Τσίπρας ήταν «καβάλα στο κύμα». Ηταν ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού και αυτός που επέλεγε να χορεύει στην ίδια πίστα με τον κ. Καμμένο. Ηταν αυτός που επί 3,5 χρόνια δεν άκουσε τις φωνές της προοδευτικής, δημοκρατικής, ευρωπαϊκής αριστεράς η οποία δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συγκυβερνά με ό,τι χειρότερο έχει βγάλει ο χώρος της Δεξιάς. Η ακροδεξιά υπόφυση δεν τον ενόχλησε τότε…
Τώρα, όμως, που η συγκυβέρνηση καταρρέει, τώρα που οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» δεν είναι αρκετοί για να επιβιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που, όπως λέει κι ο λαός «σφίξανε τα γάλατα», ήρθε η ώρα του προσκλητηρίου στις δημοκρατικές δυνάμεις.
Μακάρι να ήταν αληθινές και έντιμες οι προθέσεις των προοδευτικών δυνάμεων, όπως οι κύριοι υπουργοί θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται. Είναι, όμως, ένα ακόμη προσκλητήριο απελπισίας, μια ακόμη απάτη, ένας ακόμη αποπροσανατολισμός.
Είναι το «τυράκι» που ρίχνουν οι «λαγοί» για να ακολουθήσει στη συνέχεια η φάκα.
Τώρα αν στο προσκλητήριο συστράτευσης δηλώσουν «παρών» πολλοί από τον χώρο της Κεντροαριστεράς χωρίς προηγουμένως να έχουν εξασφαλίσει ένα «συμβόλαιο», ένα απαράβατο προοδευτικό πρόγραμμα που θα υπηρετήσουν άνθρωποι που δεν προσέβαλαν τη χώρα και τη Δημοκρατία αυτά τα 3,5 χρόνια, τότε θα είναι άξιοι της μοίρας τους.
Γιατί πλέον ξέρουν ποιος είναι ποιος και τι υπηρετεί ή τι πιστεύει. Ξέρουν και τον κ. Τσίπρα, και την προσφορά στον τόπο του κ. Δραγασάκη και την πορεία του κ. Παππά όλα αυτά τα χρόνια. Ο καθείς εφ’ ω ετάχθη…
Αν πάλι προοδευτική συστράτευση είναι η Μαριλίζα και ο Ραγκούσης τότε έχουν χάσει και οι λέξεις το νόημά τους.
Ηλίας Κανέλλης-in.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου