Το κακοσκηνοθετημένο «μήνυμά» του, για την τύποις έξοδο της χώρας μας, από τις μνημονιακές υποχρεώσεις και την με βαριές αλυσίδες είσοδό της στις μεταμνημονιακές, ανελέητες επιτηρήσεις (διαρκείας 99 ετών), αυτό λοιπόν το έμπλεο μίσους και ύβρεων μήνυμά του τα βαποράκια και τα εξαπτέρυγα της Κουμουνδούρου και του Μαξίμου το έντυσαν και το καπέλωσαν με τη φενάκη του «διαγγέλματος».
Η λέξη «διάγγελμα» συνδέεται με συνταρακτικούς ρητορικούς λόγους ανεπανάληπτων ηγετικών φυσιογνωμιών, στη μακρά πολιτική διαδρομή χωρών με κοινωνικούς αγώνες και πολιτισμικές παρακαταθήκες. Και όχι φυσικά με τους καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα χυδαιολαϊκιστές άεργους υβριστές, συκοφάντες, τραμπούκους, τρομοκράτες και μπαχαλάκηδες της οποιασδήποτε θλιβερής απομίμησης της πάλαι ποτέ πιο σοβαρής, πιο υπεύθυνης και απείρως πιο ευπροσήγορης Αριστεράς.
Αβίαστα λοιπόν προκύπτει το συμπέρασμα, ότι ο 44χρονος καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα υβριστής πρωθυπουργός, σπανίως απηύθυνε στην μέχρι τώρα αντιπολιτευτική και κυβερνητική του διαδρομή μηνύματα συνδιαλλαγής προς όλες τις δημοκρατικές ιδεοπολιτικές κατευθύνσεις. Αντίθετα, οι μοναδικές εκ του πονηρού βολιδοσκοπήσεις για συνεργασίες με την κεντροαριστερά, εκδήλως ερμηνεύονται α) ως απόπειρα διάλυσης των πραγματικά δημοκρατικών δυνάμεων, β) ως στρατολόγηση από τις δημοκρατικές παρατάξεις προσώπων ευεπίφορων σε συναλλαγές ακόμη και με τον διάβολο, άρα και προθύμους ν’ αναδειχτούν σε πατροκτόνους γενίτσαρους και γ) ως γενικότερος και γεμάτος από παραφροσύνη στόχος εγκαθίδρυσης μέσω της πρωθυπουργίας, ιδιότυπου καθεστώτος κοινοβουλευτικής δικτατορίας και κατάργησης του πολυκομματισμού.
Η συνταγή του παραπάνω στοχοδιαγράμματος είναι γνωστή, από τη διαδρομή των Χίτλερ, Μουσολίνι, Στάλιν, Σαλαζάρ. Ο πρώτος εκμεταλλεύθηκε στο έπακρον τις διαλυτικές τάσεις της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ο δεύτερος καιροσκόπησε σε ανάλογες συνθήκες πολιτικού μαρασμού και ασυνεννοησίας στην Ιταλία, ο τρίτος, σύμφωνα με κάποιες εκδοχές, δηλητηρίασε θανάσιμα τον Λένιν και οργάνωσε βεβαιωμένα τη δολοφονία του Τρότσκι, στο Μεξικό και ο τελευταίος περπάτησε άνετα προς τη δικτατορία μέσα από το δρόμο της οικονομικής δυσπραγίας από την αποικιοκρατική παρακμή και τη διολίσθηση της πολιτικής ζωής, προς τον εκφυλισμό.
Το αρκετά διδακτικό συμπέρασμα που προκύπτει από τις παραπάνω ιστορικές αναγωγές, είναι ότι οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου στη χώρα μας, σ’ αυτή ακριβώς την καμπή της πολιτικής μας ιστορίας οφείλουν ορθά και κοφτά να επιστρέψουν στον 44χρονο ημέτερο εξόχως αυταρχικό και αντιδημοκρατικό ηγετίσκο, τον Δούρειο Ίππο ενός απατηλού, ύπουλου και οπωσδήποτε γελοίου «αντιδεξιού μετώπου» και μάλιστα με την καθοδήγηση ενός τσαρλατάνου, που πρώτος απ’ όλους στην μεταπολιτευτική πορεία της Ελλάδας συνέπηξε το χειρότερο και …ανεπανάληπτο ψευδο-αριστερο-ακροδεξιό μέτωπο, με τις προσωνυμίες ΠΑΝΑΛΕΞΗΣ και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Υ.Γ.: Τι κρίμα επίσης για τη συμβία του πρωθυπουργού Μπέτυ ή Περιστέρα Μπαζιάνα, να ακολουθεί σ’ αυτές τις θεατρικές αυτοδιαπομπεύσεις τον σύζυγό της. Και μάλιστα, τώρα που «ο κόσμος καίγεται». Εάν όντως την διέκριναν ευαισθησίες αλληλεγγύης και αυτοθυσίας, θα έπρεπε να φορέσει φόρμα, μπότες και γάντια πυρασφάλειας και να πρωτοστατήσει με τις εκατοντάδες των ανωνύμων εθελοντών, για τη σωτηρία των αμέτρητων θυμάτων της πύρινης τραγωδίας, που μας παραπέμπει στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι…
Μόνον έτσι θα ξεπερνούσε το απατηλό δέλεαρ να κατακτά, με την πρωθυπουργική-κομματική συνδρομή και κατά παράβαση του cursus honorum (της αξιοκρατικής διαδρομής) στα αξιώματα, σε χρόνο ρεκόρ τους τίτλους της διδάσκουσας σε περιφερειακό ΑΕΙ και του μέλους του επιστημονικού προσωπικού στο ΕΜ Πολυτεχνείο… Κάπως έτσι «κατέκτησε» και η Έλενα Τσαουσέσκου τον τίτλο του μέλους της Ακαδημίας του Βουκουρεστίου…
Π. Μακρής-ΤΟ ΒΗΜΑ
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου