Η προπαγάνδα ήταν πάντα ένα από τα κύρια όπλα της πολιτικής. Πάντα ήταν. Απλά άλλοι έκαναν αυτή την δουλειά καλά, άλλοι μέτρια και άλλοι σαν τον Νίκο Παππά. Η διαφορά του Νίκου Παππά από τους άλλους είναι ότι ο Νίκος είναι οπαδός των «ολοκληρωτικών λύσεων». Ή όλα ή τίποτα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι
από την πρώτη στιγμή της κόκκινης (έστω ροζ) διακυβέρνησης (αν όχι πριν ακόμη ξημερώσει η Δευτέρα της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ) το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα προσπάθησε σκληρά με τα Μέσα Ενημέρωσης. Προσπάθησαν να ελέγξουν τον Τύπο.
Σήμερα αντιλαμβανόμαστε για ποιόν ακριβώς λόγο. Για να μπορεί να ακουστεί η μουσική του Νίκου, όσο κακόφωνη κι αν είναι. Θα πρέπει να έχει κάνει κάποιος λοβοτομή για να ζητάει από την Νέα Δημοκρατία να απολογηθεί για τον … Γιάννο Παπαντωνίου! Πως το είχε πει ο Γιάννος; «Για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι σύντροφοι»! Ο ίδιος ο Νίκος Παππάς έχει σχέση με τον σοσιαλισμό του Άκη, του Γιάννου και του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σίγουρα όχι!
Η Αριστερά δούλεψε πολύ το σενάριο των «νέων μέσων» στον χώρο του Τύπου. Επί Ανδρέα Παπανδρέου ακόμη υπήρχε η αίσθηση ότι η μεγάλη απειλή για το Κίνημα ήταν η έλλειψη ελέγχου στον Τύπο. Ο Ανδρέας δεν εμπιστευότανε τον Λαμπράκη, τον Μπόμπολα και τον Τεγόπουλο και έτσι αναζήτησε το «διαφορετικό» στον Πόπωτα, στην «Ελεύθερη Γνώμη» και στις «Ειδήσεις». Και στην συνέχεια υπήρξαν και οι 24 ώρες του κ. Κοσκωτά. Για να μην ξεχνιόμαστε! Κι αν θυμόμαστε καλά, ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών ήταν ο δικηγόρος κ. Ματζουράνης, εκ των σημερινών βασικών συνεργατών του Μεγάρου Μαξίμου.
Ο Νίκος Παππάς είχε, ομολογουμένως, μια καλύτερη ιδέα από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν δημιούργησε μόνο νέα μαγαζιά (Bαξεβάνης, Λιβάνης κα), αλλά «καθάρισε» όλους τους παλαιούς εκδότες. Με έναν τρόπο αριστοτεχνικό, που αν τον γνώριζαν οι συγγραφείς του «Νονού» (πράγμα απίθανο αφού προηγήθησαν χρονικά του Νίκου) θα είχαν γράψει επικές σκηνές.
Ψυχάρης και Μπόμπολας πίστεψαν ότι μπορούσαν να κάνουν μία νέα συμφωνία με την επόμενη κυβέρνηση, όπως είχαν κάνει με τον Παπανδρέου. Πίεσαν, έδειξαν αρχικά το ανάστημά τους και ύστερα άρχισαν να διαπραγματεύονται και να παραχωρούν. Σήμερα θα το έχουν ήδη μετανιώσει πικρά. Είχαν τα πάντα και κυρίως το Mega. Σήμερα δεν έχουν το παραμικρό.
Η προπαγάνδα είναι ένα χρήσιμο εργαλείο. Αλλά δεν κερδήθηκε μέχρι σήμερα πόλεμος λόγω μόνο της προπαγάνδας. Επίσης, το ψέμα είναι αποδεκτό όσο ο ψεύτης είναι ισχυρός. Ο κόσμος δεν είναι ανόητος. Αντιλαμβάνεται τα πάντα.
Μπορεί το αφήγημα που ξεκίνησε με τον Γιάννο να προσπαθεί να επαναφέρει διαχωριστικές γραμμές. Αν όχι αυτή της Δεξιάς – Αριστεράς, τουλάχιστον εκείνη του «Παλαιού και Νέου», των «Διεφθαρμένων και των Καθαρών». Έχουμε εισέλθει ήδη σε αυτή την περίοδο. Θα το πετύχουν;
Υπάρχουν περίοδοι που ό,τι κι αν πεις ο κόσμος το αποδέχεται. Υπάρχουν και οι εποχές της αποδόμησης, που ο πολιτικός δεν γίνεται πιστευτός, ό,τι κι αν πει. Αυτό δεν γιατρεύεται ούτε ελέγχοντας όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, ούτε στέλνοντας την επιθεώρηση Εργασίας σε όποιον αντιστέκεται ακόμη. Είναι μία αίσθηση που αποκτά ο κόσμος και η οποία έτσι και αποκτηθεί δεν αλλάζει εύκολα. Ο λαός δεν αγαπάει την προπαγάνδα. Τους νικητές αγαπάει. Αντίθετα, γυρίζει την πλάτη του στους χαμένους.
Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου