Φαίνεται ότι οι υπουργοί Εθνικής Άμυνας με ακριβά γούστα δεν τα πάνε καλά με τη δικαιοσύνη.
Πρώτος ήταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος με τo πανάκριβο σπίτι κάτω από την Ακρόπολη και τη διαβόητη δεξίωση γάμου στο παρισινό Four Seasons.
Τώρα είναι ο Γιάννος Παπαντωνίου με τα ακριβά ακίνητα και τις καταθέσεις που δεν μπορούσε να δικαιολογήσει, που βρέθηκε να παραπέμπεται και να προφυλακίζεται με ιδιαίτερα βαριές κατηγορίες για την περίφημη υπόθεση της αναβάθμισης των 6 φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού και τις μίζες που φέρεται να έχει πάρει.
Οι μίζες είναι ενδημικό φαινόμενο στο χώρο των αμυντικών προμηθειών.
Ο λόγος είναι ότι ο
ανταγωνισμός είναι σκληρός, τα ποσά τεράστια και οι επιλογές δεν αφορούν μόνο το κόστος αλλά και την «ποιότητα», οπότε υπάρχει μεγάλο περιθώριο αυθαιρεσίας.
Οι εταιρείες που παράγουν οπλικά συστήματα κατά παράδοση έχουν μεγάλα περιθώρια να δώσουν και μεγάλες μίζες για να δελεάσουν κρατικούς αξιωματούχους.
Οι χώρες που παράγουν οπλικά συστήματα και είναι παίκτες στην αγορά των όπλων δεν παραλείπουν να υποδεικνύουν στις εταιρείες τους να χρησιμοποιούν κάθε μέσο, την ώρα που αυτές συχνά κάνουν ωμό πολιτικό παζάρι για να πείσουν κάποιο «σύμμαχο» να αγοράσει από αυτές.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ίδια η έννοια των αντισταθμιστικών οφελών, ουσιαστικά ορίζει σε επίπεδο διακρατικό το πώς μια χώρα «ανταμείβεται» για την επιλογή προμηθευτή όπλων.
Συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις η μίζα στρέφεται καταρχάς σε διάφορους κρίσιμους αξιωματούχους που συμμετέχουν στην διαδικασία επιλογής.
Μια «αθώα» τεχνική έκθεση μπορεί στην πραγματικότητα πίσω της να κρύβει μια συναλλαγή με την αντίστοιχη εταιρεία. Όμως, υπάρχουν πάντοτε και τα πολιτικά πρόσωπα.
Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι.
Συχνά οι εταιρείες που δουλεύουν με μίζες είναι ταυτόχρονα οι κορυφαίες στον κλάδο τους.
Δεν πουλάνε πάντα «σκαρταδούρα».
Όμως, θέλουν να είναι σίγουρες ότι θα πάρουν τη δουλειά.
Αυτός είναι ο λόγος που π.χ. η Siemens ήταν για μια μακρά περίοδο τεχνολογικά κορυφαία και πρωταθλήτρια στη μίζα.
Οι μίζες τώρα προς πολιτικούς χώρους και πρόσωπα ξέρουμε ότι ακολουθούν διάφορες διαδρομές.
Κάποιες πάνε στα κόμματα που κάπως πρέπει να έχουν χρήματα για πανάκριβες προεκλογικές εκστρατείες.
Όμως, κάποιες πάνε και σε πολιτικούς.
Και δεν πάνε πάντα σε αυτούς που είναι εξαρχής «διεφθαρμένοι».
Συνήθως, αυτοί είναι και πιο προσεκτικοί.
Συχνά πάνε και σε αυτούς που αναπτύσσουν την νοοτροπία «αφού κάνω καλά τη δουλειά μου, υπηρετώ το έθνος τόσα χρόνια, ενώ θα μπορούσα να είχα στήσει μια πετυχημένη επιχείρηση, γιατί να μην πάρω κάτι για τα γεράματά μου;».
Δεν είναι τυχαίο ότι σε αρκετές περιπτώσεις η έμμεση ή άμεση επιχειρηματολογία είναι ότι αφού ούτως ή άλλως οι εταιρείες είχαν τα «μαύρα ταμεία» και θα χρησιμοποιούσαν τους πόρους τους, γιατί να μην πάρουν και αυτοί κάτι εφόσον δεν «έβλαπταν το έθνος».
Μόνο που στην πραγματικότητα το έβλαπταν και το παραέβλαπταν.
Η χώρα έφτασε σε μια οικονομική καταστροφή από την οποία δεν έχει συνέλθει πλήρως γιατί ακόμη χρωστάει το όργιο της εποχής Σημίτη, με τα υπερκοστολογημένα «μεγάλα έργα» και τις τεράστιες αμυντικές δαπάνες.
Ακόμη πληρώνουμε το κόστος εκείνης της εποχής και ένα μέρος του χρέους τότε δημιουργήθηκε.
Όμως, όλα αυτά δεν αφορούν μόνο το παρελθόν και μόνο την εποχή Σημίτη. Αλλά και τη σημερινή κυβέρνηση.
Γιατί, όπως και να το δει κανείς, έχουμε και τώρα έναν υπουργό Εθνικής Άμυνας στον οποίο αρέσει π.χ. το να πηγαίνει σε ακριβά καζίνα στο Λονδίνο για να διασκεδάσει.
Γιατί και τώρα έχουμε αμυντικά προγράμματα όπως αυτό της αναβάθμισης των F-16 όπου κοντά 2 δισεκατομμύρια θα πάνε σε ουκ ολίγους αμυντικούς προμηθευτές που μπορεί και να θέλουν να συναγωνιστούν στην «ευγνωμοσύνη».
Γιατί πρόσφατα η χώρα μας με πρωτοβουλία του Πάνου Καμμένου και με συμμετοχή ενός απίθανου μεσάζοντα και εμπόρου όπλων του Παπαδοπούλου παραλίγο να πουλήσει αμυντικό υλικό στη Σαουδική Αραβία, που θα το χρησιμοποιούσε στην Υεμένη, σε μια υπόθεση που την έφεραν στο προσκήνιο καταγγελίες των ίδιων των αξιωματικών που κλήθηκαν να την διεκπεραιώσουν.
Γιατί ήδη είναι σε εξέλιξη έλεγχος από τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ασχολούνται με τη διαφθορά για κακοδιαχείριση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που δόθηκαν για το προσφυγικό και τα οποία τα διαχειρίστηκε σε σημαντικό βαθμό το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Γι’ αυτό το λόγο καλό είναι να είναι μετρημένοι στην κυβέρνηση.
Να μην επιχαίρονται για την προφυλάκιση Παπαντωνίου ως απόδειξη ότι αυτοί «θα βάλουν τα λαμόγια φυλακή», γιατί μπορεί να χρειαστεί να εφαρμόσουν αυτή την αρχή και για δικούς τους υπουργούς ή αξιωματούχους.
Λευτ. Χαραλαμπόπουλος-in.gr
Πρώτος ήταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος με τo πανάκριβο σπίτι κάτω από την Ακρόπολη και τη διαβόητη δεξίωση γάμου στο παρισινό Four Seasons.
Τώρα είναι ο Γιάννος Παπαντωνίου με τα ακριβά ακίνητα και τις καταθέσεις που δεν μπορούσε να δικαιολογήσει, που βρέθηκε να παραπέμπεται και να προφυλακίζεται με ιδιαίτερα βαριές κατηγορίες για την περίφημη υπόθεση της αναβάθμισης των 6 φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού και τις μίζες που φέρεται να έχει πάρει.
Οι μίζες είναι ενδημικό φαινόμενο στο χώρο των αμυντικών προμηθειών.
Ο λόγος είναι ότι ο
ανταγωνισμός είναι σκληρός, τα ποσά τεράστια και οι επιλογές δεν αφορούν μόνο το κόστος αλλά και την «ποιότητα», οπότε υπάρχει μεγάλο περιθώριο αυθαιρεσίας.
Οι εταιρείες που παράγουν οπλικά συστήματα κατά παράδοση έχουν μεγάλα περιθώρια να δώσουν και μεγάλες μίζες για να δελεάσουν κρατικούς αξιωματούχους.
Οι χώρες που παράγουν οπλικά συστήματα και είναι παίκτες στην αγορά των όπλων δεν παραλείπουν να υποδεικνύουν στις εταιρείες τους να χρησιμοποιούν κάθε μέσο, την ώρα που αυτές συχνά κάνουν ωμό πολιτικό παζάρι για να πείσουν κάποιο «σύμμαχο» να αγοράσει από αυτές.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ίδια η έννοια των αντισταθμιστικών οφελών, ουσιαστικά ορίζει σε επίπεδο διακρατικό το πώς μια χώρα «ανταμείβεται» για την επιλογή προμηθευτή όπλων.
Συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις η μίζα στρέφεται καταρχάς σε διάφορους κρίσιμους αξιωματούχους που συμμετέχουν στην διαδικασία επιλογής.
Μια «αθώα» τεχνική έκθεση μπορεί στην πραγματικότητα πίσω της να κρύβει μια συναλλαγή με την αντίστοιχη εταιρεία. Όμως, υπάρχουν πάντοτε και τα πολιτικά πρόσωπα.
Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι.
Συχνά οι εταιρείες που δουλεύουν με μίζες είναι ταυτόχρονα οι κορυφαίες στον κλάδο τους.
Δεν πουλάνε πάντα «σκαρταδούρα».
Όμως, θέλουν να είναι σίγουρες ότι θα πάρουν τη δουλειά.
Αυτός είναι ο λόγος που π.χ. η Siemens ήταν για μια μακρά περίοδο τεχνολογικά κορυφαία και πρωταθλήτρια στη μίζα.
Οι μίζες τώρα προς πολιτικούς χώρους και πρόσωπα ξέρουμε ότι ακολουθούν διάφορες διαδρομές.
Κάποιες πάνε στα κόμματα που κάπως πρέπει να έχουν χρήματα για πανάκριβες προεκλογικές εκστρατείες.
Όμως, κάποιες πάνε και σε πολιτικούς.
Και δεν πάνε πάντα σε αυτούς που είναι εξαρχής «διεφθαρμένοι».
Συνήθως, αυτοί είναι και πιο προσεκτικοί.
Συχνά πάνε και σε αυτούς που αναπτύσσουν την νοοτροπία «αφού κάνω καλά τη δουλειά μου, υπηρετώ το έθνος τόσα χρόνια, ενώ θα μπορούσα να είχα στήσει μια πετυχημένη επιχείρηση, γιατί να μην πάρω κάτι για τα γεράματά μου;».
Δεν είναι τυχαίο ότι σε αρκετές περιπτώσεις η έμμεση ή άμεση επιχειρηματολογία είναι ότι αφού ούτως ή άλλως οι εταιρείες είχαν τα «μαύρα ταμεία» και θα χρησιμοποιούσαν τους πόρους τους, γιατί να μην πάρουν και αυτοί κάτι εφόσον δεν «έβλαπταν το έθνος».
Μόνο που στην πραγματικότητα το έβλαπταν και το παραέβλαπταν.
Η χώρα έφτασε σε μια οικονομική καταστροφή από την οποία δεν έχει συνέλθει πλήρως γιατί ακόμη χρωστάει το όργιο της εποχής Σημίτη, με τα υπερκοστολογημένα «μεγάλα έργα» και τις τεράστιες αμυντικές δαπάνες.
Ακόμη πληρώνουμε το κόστος εκείνης της εποχής και ένα μέρος του χρέους τότε δημιουργήθηκε.
Όμως, όλα αυτά δεν αφορούν μόνο το παρελθόν και μόνο την εποχή Σημίτη. Αλλά και τη σημερινή κυβέρνηση.
Γιατί, όπως και να το δει κανείς, έχουμε και τώρα έναν υπουργό Εθνικής Άμυνας στον οποίο αρέσει π.χ. το να πηγαίνει σε ακριβά καζίνα στο Λονδίνο για να διασκεδάσει.
Γιατί και τώρα έχουμε αμυντικά προγράμματα όπως αυτό της αναβάθμισης των F-16 όπου κοντά 2 δισεκατομμύρια θα πάνε σε ουκ ολίγους αμυντικούς προμηθευτές που μπορεί και να θέλουν να συναγωνιστούν στην «ευγνωμοσύνη».
Γιατί πρόσφατα η χώρα μας με πρωτοβουλία του Πάνου Καμμένου και με συμμετοχή ενός απίθανου μεσάζοντα και εμπόρου όπλων του Παπαδοπούλου παραλίγο να πουλήσει αμυντικό υλικό στη Σαουδική Αραβία, που θα το χρησιμοποιούσε στην Υεμένη, σε μια υπόθεση που την έφεραν στο προσκήνιο καταγγελίες των ίδιων των αξιωματικών που κλήθηκαν να την διεκπεραιώσουν.
Γιατί ήδη είναι σε εξέλιξη έλεγχος από τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ασχολούνται με τη διαφθορά για κακοδιαχείριση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που δόθηκαν για το προσφυγικό και τα οποία τα διαχειρίστηκε σε σημαντικό βαθμό το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Γι’ αυτό το λόγο καλό είναι να είναι μετρημένοι στην κυβέρνηση.
Να μην επιχαίρονται για την προφυλάκιση Παπαντωνίου ως απόδειξη ότι αυτοί «θα βάλουν τα λαμόγια φυλακή», γιατί μπορεί να χρειαστεί να εφαρμόσουν αυτή την αρχή και για δικούς τους υπουργούς ή αξιωματούχους.
Λευτ. Χαραλαμπόπουλος-in.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου