Ο «αυριανισμός», δηλαδή η «κίτρινη» δημοσιογραφία της υπερβολής, της διαστρέβλωσης και της στοχοποίησης δεν παύει να είναι μια μορφή δημοσιογραφίας. Να στηρίζεται στο ότι γράφεται κάτι που βγάζει νόημα, έστω και εάν αυτό είναι διαστρεβλωμένο, έχει σκοπιμότητα, υπηρετεί κάποια «ατζέντα», συνειδητά χτυπάει κάποιον κ.λπ.
Ο Κώστας Βαξεβάνης πια, όταν πιάνει το τουίτερ δεν κάνει καν αυτό.
Δείτε δύο πρόσφατα τουίτ του:
Στο ένα τουίτ αναπαράγει ένα ποστάρισμα μιας αναγνώστριας της εφημερίδας του που υποστηρίζει ότι δεν βρήκε το Documento στο περίπτερο και ο περιπτέρας, λέει, της είπε ότι ο Μαρινάκης παρενέβη ώστε να σταλεί μόνο ένα αντίτυπο της εφημερίδας στο συγκεκριμένο περίπτερο.
Οποιοσδήποτε ξέρει από διανομή εφημερίδων ξέρει ότι προφανώς και ο Μαρινάκης όπως και ο κάθε Μαρινάκης δεν καθορίζει το πόσες εφημερίδες φτάνουν σε ένα από τα χιλιάδες περίπτερα σε όλη τα χώρα όπου πάει η συγκεκριμένη εφημερίδα.
Ο Κώστα Βαξεβάνης κάποτε ήξερε από διανομή γιατί προσπαθούσε με διάφορους τρόπους να πείσει ότι η εφημερίδα του πουλούσε (πιο) πολλά φύλλα.
Ο περιπτεράς μπορεί να είπε ή να μην είπε την όποια βλακεία είπε (γιατί περί βλακείας επρόκειτο) και η αναγνώστρια να θέλησε να την αναπαράγει.
Όμως, το να κάνεις αυτό θέμα και αυτή τη βλακεία να την αναπαράγεις, να την κάνεις θέμα και υποστηρίζεται ότι εξυφαίνεται συνωμοσία εναντίον σου, σημαίνει ότι απλώς έχεις πάρει διαζύγιο εξπρές από την κοινή λογική.
Το άλλο αντίστοιχου κάλους ποστάρισμα του Βαξεβάνη είναι το ακόλουθο: «Συνεχίζει για την ακροδεξιά ομάδα της ΝΔ να είναι ήρωας ο ομογενής παρά τις αποκαλύψεις για εμπορία χασίς. Τώρα θα μου πείτε τι είναι μερικά κιλά χασίς μπροστά σε 2,1 τόνους ηρωινης;» (διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου).
Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια. Πώς γίνεται να περνάμε από την «ακροδεξιά ομάδα της ΝΔ», στον ομογενή, στην εμπορία χασίς και τελικά στους «2,1 τόνους ηρωίνης»; Αδυνατούμε να κατανοήσουμε.
Είναι ως εάν το μόνο πράγμα που μπορεί πλέον να σκεφτεί ο Κώστας Βαξεβάνης είναι να βάζει σε κάθε φράση του τουλάχιστον μία από τις παρακάτω λέξεις ή φράσεις: «Μητσοτάκης», «ΝΔ», «Μαρινάκης», «Νοοr-1», «ηρωίνη».
Σε επόμενα τουίτ φανταζόμαστε ότι θα διαβάσουμε: «Πλημμύρες από τις βροχές – γνωστός ο ρόλος Μητσοτάκη και Μαρινάκη», «Πέφτει το χρηματιστήριο – αναζητείστε τους 2,1 τόνους ηρωίνης», «Απαγορεύτηκε ο απόπλους των πλοίων – αλλά το Noor-1 το άφηνε η ΝΔ να κυκλοφορεί ανενόχλητο», «Εξωγήινος επισκέφτηκε τα γραφεία του Documento με ατράνταχτα στοιχεία για τη συμμετοχή Μαρινάκη σε διαπλανητικό λαθρεμπόριο».
Ο Κώστας Βαξεβάνης είναι πια σαφές ότι δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφία.
Δημοσιογραφία δεν είναι απλώς να αναπαράγεις αυτά που σου σερβίρουν για την όποια σκοπιμότητά τους πολιτικά και επιχειρηματικά κέντρα.
Δεν είναι η προσπάθεια να στοχοποιηθούν δικαστικοί.
Δεν είναι το να κάνεις εξυπηρετήσεις στον Πάνο Καμμένο.
Δεν είναι οι ύμνοι στη μεγαλοφυΐα του Τσίπρα.
Δεν είναι το να βάζεις υπουργούς να πιέσουν τα media shop για να πάρεις καμιά διαφήμιση παραπάνω.
Και όταν σταματήσεις να κάνεις δημοσιογραφία, τότε το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι απλώς να παραληρείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Να γράφεις ασυναρτησίες και να κάνεις απόπειρες στοχοποίησης που ούτε ο Στέφανος Χίος και το Μακελειό δεν θα έκαναν.
Να τερματίζεις το γραφικόμετρο.
Να προσπαθείς να πείσεις, πρώτα από όλα τον εαυτό σου, ότι είσαι κάτι το σημαντικό.
Γιατί δεν είσαι.
Είσαι απλώς ένα από τα πολλά τρολ που κατά καιρούς αξιοποιεί το Μαξίμου για να κάνουν τη βρωμοδουλειά.
Και αυτό δεν το λες και τίτλο τιμής.
Λευτ. Χαραλαμπόπουλος-in.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου