Και όλα αυτά θυμίζουν το πολιτισμικό περιβάλλον το οποίο περιγράφει έξοχα ο Πιέρ Λασκούμ στο βιβλίο του για τη «Διαφθορά». Δηλαδή ότι η τελευταία παραμένει ένα «λευκό έγκλημα» , με την έννοια που αποδίδεται στον όρο white corruption. Με άλλα λόγια ένα έγκλημα το οποίο γίνεται ανεκτό από τις ελίτ ή από τις διάφορες αρχές μιας δυτικής δημοκρατίας !
Και θέλω πολύ σύντομα να επαναλάβω τα νομικά και κοινωνιολογικά δεδομένα αυτής της δυσώδους υπόθεσης:
1. Η ΔΕΠΑ «κάνει ύποπτα τα στραβά μάτια» απέναντι στις τεράστιες οφειλές που έχει σωρεύσει η ιδιωτική εταιρεία ELFE – του επιχειρηματία Λαυρεντιάδη- για την κατανάλωση φυσικού αερίου. Και αυτό την ίδια ώρα που απειλεί εύκολα με δικαστικές διώξεις πολλούς φτωχούς «φουκαράδες», οι οποίοι λόγω της βάρβαρης υπερφορολόγησης δεν μπορούν να αποπληρώσουν έγκαιρα τους λογαριασμούς τους .
2. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο γίνονται καταγγελίες για την εξωθεσμική δράση του Μανώλη Πετσίτη . Ο τελευταίος –για να θυμηθώ τον Έλληνα φιλόσοφο Παναγιώτη Κονδύλη- ως «σφογγοκολλάριος της εξουσίας» και εκμεταλλευόμενος την προσωπική του φιλία με τον Υπουργό Νίκο Παπά (αλλά και με τον Πρωθυπουργό ) αναλαμβάνει μια ειδική αποστολή : Να πείσει – εκ μέρους της παρούσης κυβέρνησης- τον πρώην Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΔΕΠΑ Κιτσάκο να μη λάβει κανένα νομικό μέτρο εναντίον της παραπάνω εταιρείας ELFE ( παρότι δεν αποπλήρωνε τα τεράστια χρέη της).
Σήμερα και ο επιχειρηματίας Λαυρεντιάδης και ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος διώκονται για σωρεία κακουργημάτων, αφού το ελληνικό κράτος έχει υποστεί μια ζημιά της τάξης των 120 εκατομμυρίων ευρώ !
Ο μόνος που παραμένει στο απυρόβλητο – σε ότι αφορά την ενδεχόμενη ύπαρξη ποινικών ευθυνών- είναι ο σφογγοκολλάριος της εξουσίας Μανώλης Πετσίτης (ο οποίος στο μεταξύ αποκτά οικονομική άνεση και ασχολείται με αυτό που μας λέει ο Γάλλος φιλόσοφος Αλαίν Μπαντιού, δηλαδή τις ατομικιστικές απολαύσεις της ζωής, τα νυκτερινά κέντρα κλπ).
Και το κρίσιμο ερώτημα στο οποίο δεν απαντά επί καιρό η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου είναι το εξής: Γιατί δεν διερευνώνται οι ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες του Μανώλη Πετσίτη; Επειδή είναι φίλος με τον Υπουργό Παπά ή με τον Πρωθυπουργό;
Είναι δυνατό να λειτουργεί τόσο στρεβλά ένα κράτος Δικαίου;
Επιπλέον, ο νόμος 4022/2011 ( άρθρο 1) δίνει τη δυνατότητα στον Εισαγγελέα του ΑΠ να χαρακτηρίσει με πράξη του όλη αυτήν την υπόθεση «ως μείζονος δημοσίου συμφέροντος» ( με βάση τις ποινικές διώξεις οι οποίες έχουν ήδη ασκηθεί κατά Λαυρεντιάδη και Κιτσάκου για κακουργηματική απάτη , σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και «ξέπλυμα βρώμικου χρήματος»).
Άλλωστε ο νόμος τούτος ψηφίστηκε ακριβώς για την καταπολέμηση της διαφθοράς . Μάλιστα στην αιτιολογική του έκθεση αναφέρονται επί λέξει τα εξής πράγματα: « Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας έχει ταλαιπωρηθεί από μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς. Σε πολλά από αυτά ως πρωταγωνιστές φέρονται πολίτικοί και κρατικοί αξιωματούχοι. Το αποτέλεσμα είναι η απαράδεκτη αποδυνάμωση της λειτουργίας των θεσμών» !
Γιατί λοιπόν αδρανεί αδικαιολόγητα η Εισαγγελία του ΑΠ;
Το συμπέρασμα; Ο Έλληνας πολίτης δεν πρέπει ποτέ να καταλήξει στο αλγεινό συμπέρασμα στο οποίο είχε καταλήξει η Γαλλίδα ανακρίτριά Eva Joly όταν ερευνούσε το σκάνδαλο ELF στη Γαλλία : Δηλαδή ότι η ποινική νομοθεσία δεν αγγίζει ποτέ τους κολλητούς και «φίλους» της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας!
Αυτό θα ήταν ολέθριο!
Γρηγόρης Καλφέλης - Καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ
in.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου