Οι περισσότεροι βρήκαν ευκαιρία να τον χλευάσουν. Έναυσμα ήταν εκείνη η πληροφορία, σφηνωμένη σε ένα βιογραφικό του στον φιλοκυβερνητικό Τύπο. Ως τεκμήριο της ελευθεροφροσύνης του Νάσου Ηλιόπουλου αναφερόταν ότι εντάχθηκε στη Νεολαία του Συνασπισμού σε ηλικία 19 ετών, παρά το γεγονός ότι η μητέρα του ήταν στέλεχος της αυτοδιοικητικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ.
Όσοι ελαφρά τη καρδία ειρωνεύτηκαν τον Ηλιόπουλο, το έκαναν προφανώς υποτιμώντας την αυθεντία της Ελληνίδας μάνας – της πιο ισχυρής εξουσίας, που στην εκδοχή «μαμά ΠΑΣΟΚ» γινόταν ακλόνητη.
Το πρόβλημα στο βιογραφικό του 35χρονου υφυπουργού Εργασίας δεν είναι βέβαια ότι παρουσιάζει –ορθώς– ως ανδραγαθία τον απογαλακτισμό του. Είναι ότι η
σταδιοδρομία του εξαντλείται στην κομματική του στράτευση, όπως συμβαίνει σχεδόν με όλους της γενιάς του Τσίπρα.
Αυτή η μονολιθικότητα δεν εμπόδισε κάποιους τριαντάρηδες, όπως ο Τζανακόπουλος ή η Αχτσιόγλου, να θεωρούνται ήδη αστέρες στο κομματικό στερέωμα.
Το κακό για τον Ηλιόπουλο είναι ότι, ακόμη κι αν έχει τα φόντα, δεν πρόλαβε να αποκτήσει τη δική τους επιφάνεια. Δεν είχε καν τη δημοσιότητα που αξιώθηκε, στον σιωπηλό ρόλο της ως υπεύθυνη γραφείου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, η Κατερίνα Νοτοπούλου.
Το ακόμη χειρότερο είναι ότι, έχοντας αποτύχει να κρατήσει κρυφή τη δυστοκία του, το Μαξίμου υπονόμευσε την υποψηφιότητα του νεαρού υφυπουργού για τον δήμο της Αθήνας. Προαλειφόταν, προαλειφόταν, προαλειφόταν. Μέχρι που προαλείφθηκε τόσο, ώστε δεν ήταν πια κατάλληλος για πάλη, αλλά για τηγάνισμα.
Η αλήθεια είναι ότι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ έχει υπονομεύσει όλους τους υποψηφίους του κόμματος στις περιφέρειες και στους μεγάλους δήμους. Συγχωνεύοντας τις εκλογές –με πιθανότερο το ενδεχόμενο να στηθούν ταυτόχρονα τρεις κάλπες τον Μάιο– ο ΣΥΡΙΖΑ συγχωνεύει και τα διλήμματα. Το ερώτημα που θα απαντήσει ο ψηφοφόρος στις κάλπες δεν θα είναι αν αξίζει ή δεν αξίζει για δήμαρχος ο Ηλιόπουλος ή η Νοτοπούλου. Θα είναι το μείζον πολιτικό δίλημμα, που θα απορροφήσει όλα τα υπόλοιπα: «Να φύγει ή να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;».
Ακόμη και στους περιφερειακούς δήμους που δεν ελέγχονται από τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ φαίνεται διατηρεί δυνάμεις δυσανάλογα μεγαλύτερες από τα ποσοστά του στις βουλευτικές εκλογές. Στην αυτοδιοίκηση τα πασοκογενή στελέχη δεν συνεθλίβησαν από το κόστος των μνημονίων, γεγονός που αναγνωρίζει εμμέσως και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, προτιμώντας να τους προσεταιριστεί, από το να τους ανταγωνιστεί.
Έτσι, για πρώτη φορά μετά τη μετεφηβεία του, ο Ηλιόπουλος καλείται να φανεί ήρωας. Τότε είχε αναμετρηθεί με τη μητέρα του. Τώρα είναι η μαμά Κουμουνδούρου που τον στέλνει σαν κρέας για τα κανόνια.
Μιχ. Τσιντσίνης-Καθημερινή
Όσοι ελαφρά τη καρδία ειρωνεύτηκαν τον Ηλιόπουλο, το έκαναν προφανώς υποτιμώντας την αυθεντία της Ελληνίδας μάνας – της πιο ισχυρής εξουσίας, που στην εκδοχή «μαμά ΠΑΣΟΚ» γινόταν ακλόνητη.
Το πρόβλημα στο βιογραφικό του 35χρονου υφυπουργού Εργασίας δεν είναι βέβαια ότι παρουσιάζει –ορθώς– ως ανδραγαθία τον απογαλακτισμό του. Είναι ότι η
σταδιοδρομία του εξαντλείται στην κομματική του στράτευση, όπως συμβαίνει σχεδόν με όλους της γενιάς του Τσίπρα.
Αυτή η μονολιθικότητα δεν εμπόδισε κάποιους τριαντάρηδες, όπως ο Τζανακόπουλος ή η Αχτσιόγλου, να θεωρούνται ήδη αστέρες στο κομματικό στερέωμα.
Το κακό για τον Ηλιόπουλο είναι ότι, ακόμη κι αν έχει τα φόντα, δεν πρόλαβε να αποκτήσει τη δική τους επιφάνεια. Δεν είχε καν τη δημοσιότητα που αξιώθηκε, στον σιωπηλό ρόλο της ως υπεύθυνη γραφείου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, η Κατερίνα Νοτοπούλου.
Το ακόμη χειρότερο είναι ότι, έχοντας αποτύχει να κρατήσει κρυφή τη δυστοκία του, το Μαξίμου υπονόμευσε την υποψηφιότητα του νεαρού υφυπουργού για τον δήμο της Αθήνας. Προαλειφόταν, προαλειφόταν, προαλειφόταν. Μέχρι που προαλείφθηκε τόσο, ώστε δεν ήταν πια κατάλληλος για πάλη, αλλά για τηγάνισμα.
Η αλήθεια είναι ότι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ έχει υπονομεύσει όλους τους υποψηφίους του κόμματος στις περιφέρειες και στους μεγάλους δήμους. Συγχωνεύοντας τις εκλογές –με πιθανότερο το ενδεχόμενο να στηθούν ταυτόχρονα τρεις κάλπες τον Μάιο– ο ΣΥΡΙΖΑ συγχωνεύει και τα διλήμματα. Το ερώτημα που θα απαντήσει ο ψηφοφόρος στις κάλπες δεν θα είναι αν αξίζει ή δεν αξίζει για δήμαρχος ο Ηλιόπουλος ή η Νοτοπούλου. Θα είναι το μείζον πολιτικό δίλημμα, που θα απορροφήσει όλα τα υπόλοιπα: «Να φύγει ή να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;».
Ακόμη και στους περιφερειακούς δήμους που δεν ελέγχονται από τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ φαίνεται διατηρεί δυνάμεις δυσανάλογα μεγαλύτερες από τα ποσοστά του στις βουλευτικές εκλογές. Στην αυτοδιοίκηση τα πασοκογενή στελέχη δεν συνεθλίβησαν από το κόστος των μνημονίων, γεγονός που αναγνωρίζει εμμέσως και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, προτιμώντας να τους προσεταιριστεί, από το να τους ανταγωνιστεί.
Έτσι, για πρώτη φορά μετά τη μετεφηβεία του, ο Ηλιόπουλος καλείται να φανεί ήρωας. Τότε είχε αναμετρηθεί με τη μητέρα του. Τώρα είναι η μαμά Κουμουνδούρου που τον στέλνει σαν κρέας για τα κανόνια.
Μιχ. Τσιντσίνης-Καθημερινή
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου