Τη μία τον Μάιο του 2018, όταν τον διαβεβαίωσε ότι η συμφωνία (που δεν είχε γίνει ακόμη) θα έλθει στη Βουλή μετά τις εκλογές.
Τη δεύτερη τον Νοέμβριο του 2018, όταν του είπε ότι η συμφωνία των Πρεσπών δεν θα έλθει για κύρωση πριν από τον Μάρτιο.
Η αποκάλυψη του Καμμένου πέρασε σχεδόν ασχολίαστη. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι θεώρησαν πως ένας διαγωνισμός εξαπάτησης μεταξύ Τσίπρα και Καμμένου είναι εξ ορισμού ένας διαγωνισμός με δύο ισάξιους νικητές.
Δεν είναι έτσι. Διότι ο Καμμένος, άθελά του ίσως, μας έδωσε το κομμάτι που συμπληρώνει το παζλ του Τσίπρα.
Πάμε στα γεγονότα:
Στις 27 Ιανουαρίου 2018 ο Ζάεφ συγκάλεσε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών στα Σκόπια. Είχε μόλις συναντηθεί με τον Τσίπρα στο Νταβός.
Σύμφωνα με τα πρακτικά, ο Ζάεφ είπε δύο πράγματα.
Πρώτον, ότι «τον Αύγουστο τελειώνει το οικονομικό πρόγραμμα (…) ο Τσίπρας θα πάει σε πρόωρες εκλογές».
Δεύτερον, αναρωτιέται «πώς θα είναι η Ελλάδα μετά τις εκλογές;» και απαντά μόνος του «στην εξουσία θα είναι η ΝΔ με τον Κυριάκο Μητσοτάκη». «Πρέπει να βιαστούμε» καταλήγει.
Συνεπώς ο Ζάεφ είχε ενημερωθεί (προφανώς από τον ίδιο τον Τσίπρα) ότι μετά τον Αύγουστο ο Τσίπρας θα κάνει πρόωρες εκλογές και κατά πάσα πιθανότητα θα τις κερδίσει ο Μητσοτάκης.
Οταν λοιπόν τον Μάιο ο Τσίπρας λέει στον Καμμένο ότι η συμφωνία (που δεν είχε γίνει ακόμη) θα έλθει στη Βουλή μετά τις εκλογές, δεν ψεύδεται.
Αυτό ήταν το σχέδιό του. Πρώτα συμφωνία με τα Σκόπια, ύστερα εκλογές τον Σεπτέμβριο και μετά κύρωση της συμφωνίας από τη μετεκλογική Βουλή ώστε να τη φορτώσει στον Μητσοτάκη.
Ετσι βγάζει νόημα και «το πρέπει να βιαστούμε» που λέει ο Ζάεφ. Εννοεί να βιαστούν να κλείσουν τη συμφωνία με τη σημερινή κυβέρνηση. «Οι προϋποθέσεις είναι ευνοϊκές, αφού στην Ελλάδα είναι η Αριστερά στην εξουσία».
Και μετά να δεσμεύσουν τους επόμενους με μια έτοιμη συμφωνία.
Το ωραίο αυτό σχέδιο κάηκε στο Μάτι. Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου ακυρώθηκαν και εκ των πραγμάτων πλέον η κύρωση της συμφωνίας δεν μπορούσε να έλθει στη Βουλή μετά από εκλογές.
Τον Νοέμβριο, νέο σενάριο. Ο Τσίπρας καθησύχασε τον Καμμένο ότι η συμφωνία θα έλθει στη Βουλή τον Μάρτιο.
Διότι από τον περασμένο Ιανουάριο η κυβέρνηση προσδοκά ή προεξοφλεί έναν κατευνασμό των αντιδράσεων ώστε να πάει σε εκλογές χωρίς το Σκοπιανό στην ατζέντα.
Πάλι λάθος. Το Σκοπιανό όχι μόνο δεν καταλαγιάζει αλλά σχεδόν επισκιάζει όλα τα άλλα θέματα της επικαιρότητας. Ουσιαστικά ο Τσίπρας είχε χάσει το παιχνίδι όταν ο Μητσοτάκης πήγε στο «όχι». Και του το προσάπτει, λες και ήταν υποχρεωμένος να υπηρετήσει το σχέδιο του Τσίπρα.
Τι απομένει λοιπόν στον Πρωθυπουργό; Τουλάχιστον να κλείσει το Σκοπιανό πριν από τις εκλογές και όσο πιο μακριά γίνεται από τις εκλογές. Να το φέρει δηλαδή πιο μπροστά ώστε να το βγάλει από πάνω του.
Αυτό ουσιαστικά κάνει τώρα.
Και φυσικά δεν θα μπορούσε να περιμένει τον Μάρτιο, αν σχεδιάζει εκλογές τον Μάιο. Αντιθέτως, δεν θα είχε λόγο να βιαστεί μόνο αν σχεδίαζε εκλογές τον Οκτώβριο – προφανώς θα το προτιμούσε αλλά δεν ξέρει αν θα αντέξει έως τότε.
Έτσι ακυρώθηκε η συνεννόηση με τον Καμμένο. Ο οποίος πιεζόμενος από τη ραγδαία φθορά του δεν είχε δυνατότητα να ενσωματώσει στο δικό του χρονοδιάγραμμα τη νέα ατζέντα του Τσίπρα.
Συμπέρασμα; Η χώρα γλίτωσε από ένα απαράμιλλο colpo grosso με το οποίο ο Τσίπρας θα έπαιρνε τα χειροκροτήματα και ο Μητσοτάκης θα πλήρωνε τον λογαριασμό.
Και έτσι ο Τσίπρας έμεινε με τον λογαριασμό, άντε και κάτι ψοφοδεή χειροκροτήματα.
Γ. Πρετεντέρης-ΤΟ ΒΗΜΑ
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου