Αν σταματήσουν για λίγο οι αναλύσεις του γιατί ένας γυρολόγος της Πολιτικής φέρθηκε ως...γυρολόγος της Πολιτικής, αν στο δωμάτιο επικρατήσει στιγμιαία μια κάποια σιωπή, όλοι θα μπορέσουν να ακούσουν το μακρινό γάργαρο γέλιο του Κώστα Καραμανλή.
Ήδη από την επομένη των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015, ήταν απόλυτα δεδομένο ότι οι περισσότεροι βουλευτές του Ποταμιού, των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και της Ένωσης Κεντρώων θα κατέληγαν κάπου αλλού. Αυτή είναι η μοίρα των περισσότερων μικρών κομμάτων και σίγουρα αυτή είναι η μοίρα όλων των ευκαιριακών πολιτικών μορφωμάτων. Όταν μαζεύεις γυρολόγους και τυχοδιώκτες για να στήσεις άρον-άρον ένα κόμμα, στο τέλος καταλήγεις θύμα ακριβώς αυτών των γυρολόγων και των τυχοδιωκτών.
Όχι τυχαία, βουλευτές από το Ποτάμι και την Ένωση Κεντρώων πήραν και τα τρία μεγαλύτερα δημοκρατικά κόμματα της Βουλής, όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Τον ίδιο τυχοδιωκτισμό με τον Δανέλλη επέδειξε η Κατερίνα Μάρκου, τον ίδιο με αυτόν της Θεοδωράς Μεγαλοοικονόμου ο Γιώργος Καρράς, τον ίδιο ο Ιάσονας Φωτήλας με τον Ιλχάν Αχμέτ -κάτοχο του σχετικού ρεκόρ.
Μόνο μια περίπτωση είναι απόλυτα διαφορετική.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου