Είναι λοιπόν ο πρωθυπουργός μας ένα χαρισματικό άτομο; Να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε με αυτήν την λέξη για να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Για να μπορούμε να συνεννοούμαστε.
Χαρισματικό είναι ένα άτομο που, λόγω των ικανοτήτων του και της ευφυίας του, έχει να επιδείξει κάποια σημαντικά επιτεύγματα που άντεξαν στον χρόνο. Χαρισματικός είναι αυτός που, λόγω των πεπραγμένων του, έχει αποσπάσει την θετική γνώμη, ακόμα και των αντιπάλων του. Δηλαδή, για να κερδίσει κάποιος αυτόν τον τίτλο, απαιτείται να έχει μια σειρά προσόντων.
Ας δούμε λοιπόν ο Α.Τσίπρας μπορεί να ενταχθεί στην κατηγορία των «χαρισματικών» ανθρώπων;
Φυσικά. Θα μου πει ένας θαυμαστής του, απ΄όσους του έχουν απομείνει. Πήρε ένα κόμμα από την
μιζέρια του 4% και το έφερε στην εξουσία. Σωστό. Μάλλον όμως έφερε και την μιζέρια στην εξουσία, συμπληρώνω εγώ.
Αλλά ας δούμε πώς έφερε αυτό το 4% στην εξουσία.
Εκμεταλλεύθηκε την αγανάκτηση των πολιτών, καθώς είδαν να διακόπτεται βίαια μια αδιάλειπτη πορεία προσωπικής ευημερίας. Αντιστάθηκαν στις περικοπές των εισοδημάτων τους, γιατί δεν μπόρεσαν να φανταστούν τι θα γινόταν αν δεν περικόπτονταν. Την άγρια χρεοκοπία δεν μπορούμε να την φανταστούμε. Θα συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει, μόνον αν την ζήσουμε. Ένα 37% των πολιτών δεν εκτίμησε πως οι Σαμαροβενιζέλοι, μέσα σε 30 μήνες έβγαλαν την χώρα από την κρίση.
Έτσι λοιπόν, ο Α. Τσίπρας υποσχόμενος την ύπαρξη λεφτόδεντρου και υποδαυλίζοντας τα πιο ταπεινά ανθρώπινα ένστικτα, σάλταρε στην εξουσία. Ουδόλως μας ενδιαφέρει αν ήταν αφελής ή πολιτικός απατεών. Δηλαδή, δεν μας ενδιαφέρει αν πράγματι πίστευε πως μπορούσε να σκίσει τα μνημόνια ή αν εξαπατούσε απλώς τους πολίτες. Ούτε έχει αξία να διερευνήσουμε τι εννοούσε όταν έλεγε πως αυτός θα βαρά το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν.
Ούτως ή άλλως δεν γνωρίζω ποιο είναι χειρότερο: αφελής ή πολιτικός απατεών. Πάντως ένα τέτοιο άτομο δεν το λέμε και χαρισματικό. Άλλωστε, πως μπορεί να είναι, όταν μέσα σε μόλις έξι μήνες φόρτωσε στην πατρίδα μας απώλειες 100 δισεκατομμυρίων και ένα αχρείαστο μνημόνιο;
Έχω την αίσθηση πως για κάποιους οι λέξεις έχουν χάσει την έννοια τους.
Μα είναι ηγέτης, λένε οι θαυμαστές του. Από πού και ως πού ηγέτης ο Τσίπρας, λέω εγώ. Σήμερα υπολείπεται 10 μονάδες στην δημοτικότητα απέναντι στον βασικό αντίπαλο του, κάτι πρωτοφανές για εν ενεργεία πρωθυπουργό. Και ηγέτης απέναντι σε ποιους; Στους ημιμαθείς και αγράμματους βουλευτές του; ηγέτης ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ένας απλός δικηγόρος, που όταν ύψωνε την φωνή του, κρυβόταν ένας Κανελλόπουλος, ένας Τσάτσος, ένας Παπαληγούρας, ένας Κασιμάτης, κ.ά.
Βέβαια, για να είμαι δίκαιος και αντικειμενικός, ο Α.Τσίπρας είναι χαρισματικός στην ανθρωποφαγία, στην πρόκληση πόλωσης και διχασμού, στην ραδιουργία παλαιοκομμουνιστικής κοπής και στην πολιτική των αμφιθεάτρων. Σε αυτούς τους τομείς είναι όντως χαρισματικός.
Ίσως οι παλαιότεροι και οι όψιμοι θαυμαστές του να βρίσκουν στον πρωθυπουργό ικανότητες που οι ίδιοι ήθελαν να έχουν, αλλά η γενικότερη παιδεία τους δεν τους επέτρεψε να έχουν. Αναμφίβολα ο κυνισμός και η αναλγησία έχουν ένα μεγαλείο. Το ζητούμενο είναι το πρόσημο. Θετικό ή αρνητικό;
Και τον Α. Τσίπρα τον ξεχωρίζουμε από το αρνητικό πρόσημο που κουβαλά. Και ως γνωστόν χαρισματικό άτομο που είναι απαξιωμένο δεν υπάρχει.
Το ερώτημα είναι γιατί κάποιοι, ελάχιστοι ευτυχώς, υποστηρίζουν πως « ο μικρός πιάνει πουλιά στον αέρα» ή πως είναι « ένα συμπαθές και χαρισματικό άτομο». Και κυρίως γιατί τα λένε τώρα;
Εσωτερική παρόρμηση ή έξωθεν υπόδειξη; Θα φανεί λίαν προσεχώς.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου