Κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό όσων έχουν ειπωθεί, γραφτεί και γίνει έως τώρα, εύκολα προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι επικείμενες νέες παρεμβάσεις στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι κρίκος στη μακριά αλυσίδα των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν χρόνια πριν, συνεχίζονται από αυτήν την κυβέρνηση και με βεβαιότητα θα κλιμακωθούν στο μέλλον.
Αλλωστε, ένα από τα βασικά στοιχεία που προέκυψε από τη συνέντευξη του υπουργού Επικρατείας, Αλ. Φλαμπουράρη, την περασμένη Κυριακή σε τηλεοπτικό σταθμό, ήταν ακριβώς αυτό: Η κυβέρνηση σκοπεύει τώρα να πάρει κάποια «εμβαλωματικά μέτρα» σε σχέση με το Ασφαλιστικό, με άμεσο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, και τα επόμενα ένα - δυο χρόνια να επανέλθει, για να μεταρρυθμίσει «δομικά» το σύστημα.
Μπορεί, δηλαδή, η κυβέρνηση να ξορκίζει στα λόγια το λεγόμενο «Πόρισμα των σοφών», που φτιάχτηκε με δική της παραγγελία, είναι βέβαιο όμως ότι αυτό αποτελεί τον μπούσουλα των μεταρρυθμίσεων, που αργά ή γρήγορα θα προωθήσει, στο όνομα της «βιωσιμότητας» του συστήματος, που αποτέλεσε διαχρονικά τη σημαία όλων των μεταρρυθμίσεων του Ασφαλιστικού.
Το αποτέλεσμα, βέβαια, ήταν πάντα το ίδιο: Μείωση συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση της εργοδοτικής και κρατικής συνεισφοράς στο σύστημα, ανατροπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην Πρόνοια και τις άλλες παροχές που συνδέονται με τα Ταμεία.
Ωστόσο, οι παρεμβάσεις που έκανε ήδη και σχεδιάζει παραπέρα η κυβέρνηση δεν είναι λιγότερο «δομικές» από αυτές των προηγούμενων. Για παράδειγμα, με νόμο που ψήφισε (4336/2015), αυξάνονται σταδιακά τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για όσους ασφαλισμένους προβλέπονταν από τα Ταμεία τους μικρότερα όρια από τα γενικά.
Επίσης, με την αύξηση των εισφορών για την Υγεία, μείωσε κι άλλο τις συντάξεις, ενώ τώρα ετοιμάζεται να μειώσει παραπέρα και τις επικουρικές, σε ποσοστό μέχρι και 20%! Χώρια που το νέο σύστημα υπολογισμού των συντάξεων, που θα περιληφθεί στον επικείμενο νόμο, οδηγεί σε ακόμα μικρότερες συντάξεις για όσους θα συνταξιοδοτούνται στο μέλλον, αν βέβαια με τις σμπαραλιασμένες εργασιακές σχέσεις και τη μεγάλη ανεργία καταφέρουν να μαζέψουν τα αναγκαία ένσημα.
Επομένως, η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού και από τη σημερινή κυβέρνηση περιέχει όλα τα «δομικά» χαρακτηριστικά κάθε προηγούμενης μεταρρύθμισης. Χτυπάει, δηλαδή, την καρδιά των ασφαλιστικών - συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και με αυτόν τον τρόπο πάει ένα βήμα πιο πέρα την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από το «κόστος» που συνεπάγεται η Ασφάλιση.
Αυτό, με τη σειρά του, είναι όρος αναγκαίος για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Η Ασφάλιση, η σύνταξη και η Υγεία γίνονται ολοένα και περισσότερο ατομική υπόθεση του καθενός, ενώ το κράτος θα εγγυάται μόνο τα απολύτως ελάχιστα κι αυτά όχι για όλους.
Η τωρινή κυβέρνηση έχει βάψει τα χέρια της με το «αίμα» των ανατροπών στην Ασφάλιση και θα συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση, ανεξάρτητα από το πότε θα επιλέξει το επόμενο χτύπημα. Κάθε αναμονή από την πλευρά των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της δίνει χρόνο και χώρο να οργανώσει καλύτερα την επίθεση, να διαχειριστεί και να ενσωματώσει τις αντιδράσεις.
Η οργάνωση της απεργίας το Γενάρη, με αιχμή το Ασφαλιστικό, όπως προτείνει το ΠΑΜΕ, πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης, όλων των εργαζομένων.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου