Βαρύγδουπες κουβέντες ακουστήκαν κατά την συζήτηση του συμφώνου συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών στο κοινοβούλιο. Απόψεις περί «σεξουαλικά παρεκτρεπόμενους» (Κατσικής των ΑΝΕΛ) ή «αν ένας γκέι συνευρεθεί με τον Κατσίκη κινδυνεύει να κατηγορηθεί για κτηνοβασία» (Αμηράς του Ποταμιού).
Για την αρχή, ας δούμε γιατί επιλέχθηκε αυτή η στιγμή για αυτές τις συζητήσεις, μήπως γιατί η κυβέρνηση ανέκρουσε κακήν κακώς πρύμναν για το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα» λόγω της αντίδρασης των δανειστών; Μήπως για να αποστρέψει τη συζήτηση από τα άθλια νομοθετήματά της, στα πλαίσια του 3ου μνημονίου; Άραγε τυχαία είναι και η εμφάνιση μίας νέας λίστας Φαλτσιανί που κυρίως αναφέρεται σε έτσι και αλλιώς μόνιμα αφορολόγητους, όπως οι εφοπλιστές;
Τα μέτρα που έρχονται στο επόμενο πακέτο του 3ου μνημονίου τους υποχρεώνουν να προβούν σε ενέργειες αποπροσανατολισμού και φαίνεται ότι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έμαθαν γρήγορα στις πολιτικές λαμογιές.
Θα ήθελα να συμβάλω στη συζήτηση για το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων. Το ότι η οικογένεια είναι κοινωνική σχέση και συγχρόνως θεσμός ταυτόσημος με την έννοια της προστασίας των παιδιών είναι αρχή που έχει κατοχυρωθεί στην κοινωνία που ζούμε. Δεν είναι η συμβίωση δύο ατόμων που εμπλέκει την παρέμβαση του κράτους στην οικογένεια, αλλά η ανάγκη πριν και πάνω από όλα για την προστασία των παιδιών που προκύπτουν πιθανόν από αυτήν ακριβώς τη συμβίωση. Ξεκινώντας από αυτήν την αρχή, νομίζω ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις του καθένα δεν μπορούν να ανάγονται σε κοινωνικό θεσμό και ακόμη περισσότερο σε θεσμό οικογένειας. Άλλωστε η ποιότητα των σχέσεων ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, ανεξαρτήτως φύλου ή και είδους σχέσης, μόνο από τους νόμους δεν εξαρτάται.
Νομίζω ότι δεν χρειάζονται δυο νομοθετικές ρυθμίσεις (πολιτικός γάμος –σύμφωνο συμβίωσης) για τις υποχρεώσεις μεταξύ συζύγων που ο πυρήνας είναι η αναπαραγωγή, η ανατροφή και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Ο στόχος της συζήτησης που γίνεται είναι η θεσμική κατοχύρωση της οικογένειας ομοφυλοφίλων ζευγαριών, σε μια πορεία της απόκτησης παιδιών από αυτά, πράγμα που με βρίσκει αντίθετο. Η σεξουαλική επιλογή δεν μπορεί να είναι οικογενειακός προγραμματισμός.
Οι όποιες αστικού δικαίου ρυθμίσεις χρειάζονται να γίνουν για θέματα κληρονομιάς, από κοινού απόκτησης περιουσίας, δικαιωμάτων ταφής κ.λπ. μπορούν κάλλιστα να γίνουν μέσω τροποποιήσεων του υπάρχοντος Αστικού Κώδικα. Το δικαίωμα εξάλλου στην περίθαλψη, τη σύνταξη κ.λπ. πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους, ανεξάρτητα οποιασδήποτε κοινωνικής, οικογενειακής ή επαγγελματικής κατάστασης. Αλήθεια, αυτοί που δεν έχουν κανένα σύντροφο δεν δικαιούνται σύνταξη ή περίθαλψη;
Άλλωστε, η σύνταξη των 300ευρω είναι επίδομα πτωχοκομείου για όλους. Έχει αποδειχθεί στην ζωή ότι ο γάμος και η οικογένεια, από μονά τους, δεν μπορεί να είναι ούτε να διεκδικούνται ως μέσο ικανοποίησης κοινωνικών δικαιωμάτων.
Τέλος, κανένας δεν γλυτώνει, ετερόφυλος ή ομόφυλος, από την επίθεση των μνημονίων που τάχα πολλοί με το νομοσχέδιο προσπαθούν να υπερασπιστούν. Πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι στους ομοφυλόφιλους και συγχρόνως πολύ σκληροί σε όσους προβαίνουν σε πράξεις στιγματισμού και διακρίσεων ομοφυλοφίλων.
Γ. Φραγκούλης
Αυτοκινητιστής
Καμένα Βούρλα
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου