«Δεν υπηρέτησα τον ελληνικό στρατό καθαρά για θέμα ιδεολογίας. Δεν είχα βρει κανέναν απολύτως λόγος να το κάνω. Κι άλλωστε τι να υπηρετήσω; Έναν στρατό που υπηρετεί μονάχα τους κυρίαρχους; Έναν στρατό χωρίς ιδανικά; Να προστατεύσω τι; Αν ζούσα σε μια χώρα που πίστευε σε υψηλά ιδανικά, σε μια πολιτεία οργανωμένη με σωστή και γερή παιδεία και υγεία, που δεν περιόριζε τα δημόσια αγαθά, τότε ναι θα υπηρετούσα ευχαρίστως»!
Φυσικά είναι απολύτως σεβαστοί οι λόγοι συνείδησης εφόσον κανείς δέχεται αδιαμαρτύρητα το αντίτιμο που επιβάλει η νομοθεσία. Τα ανωτέρω πάντως θα άρμοζαν στην ιδεατή μορφή ενός νέου που θα φλεγόταν από τις ειρηνιστικές του ιδέες. Όμως σύμφωνα με τον ίδιο υπήρχε και ωφελιμισμός στην άρνησή του, που δικαιώνει όποιον θα χαρακτήριζε ως προσχηματική την άρνησή του να υπηρετήσει.
Σύμφωνα με την παρουσίαση του
parousiazw.gr με αναδημοσίευση στο left.gr, και παρότι κατά τον ίδιο η καριέρα είναι χολέρα, «το χαρτί για την παρουσία του στον στρατό ήρθε σε μια πολύ γόνιμη περίοδο για τον ίδιο, καθώς μόλις είχε τελειώσει τις σπουδές του στο τμήμα Τουριστικών Επαγγελμάτων κι είχε πολλά σχέδια για το μέλλον τα οποία θα του τα περιόριζε η θητεία του στον στρατό, ενώ υποστηρίζει ότι η κοινωνική οργάνωση είναι πιο ουσιαστική από τη θητεία του ενός έτους στον στρατό».
Άρα ομολογεί ότι η θητεία ήταν ανασταλτικός παράγοντας στην επαγγελματική του «γόνιμη περίοδο», την στιγμή που είχε «σχέδια για το μέλλον». Αυτό δεν μοιάζει και τόσο ιδεαλιστικό...
Παρ' όλα αυτά, ειλικρινώς δεν τον επικρίνουμε καθόλου. Υπήρχε τότε ένα ρεύμα εποχής, όπου σε πολιτικούς και κοινωνικούς κύκλους της νεολαίας φάνταζε ελκυστικό, επαναστατικό, αντικομφορμιστικό και ειρηνιστικό, να είναι κάποιος αντιρρησίας συνείδησης.
Όμως όταν δεν υπηρετείς, γιατί μόλις είχες τελειώσει την σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων και είχες σχέδια (ενώ όλοι οι άλλοι νέοι που υπηρετούσαν ήταν προφανώς άνευ σχεδίων ζωής), είναι προκλητικό να βγαίνεις να πουλάς πατριωτισμό, όπως έκανε χθες.
Δεν αναφερόμαστε καν στο αβάσιμο των καταγγελιών του, για τους Δεξιούς που «αφού τα έδωσαν όλα, 40 χρόνια στο τιμόνι της απάτης, τώρα πουλάνε εθνικισμό»! Από όσο ξέρουμε επί 40 χρόνια, ούτε η Δεξιά τα έδωσε όλα, ούτε η άλλη - κατά τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ – Δεξιά, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ έδωσε τίποτα. Η Δεξιά μάλιστα, με τις κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων κάποια στιγμή κατηγορήθηκε ακόμη και για σοσιαλμανία. Η άλλη Δεξιά, το ΠΑΣΟΚ, διατήρησε για πολλά χρόνια - επί ζημία της εθνικής οικονομίας - τις κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις. Και οι δύο έδωσαν κάποια ποσοστά επιχειρήσεων μετά το '90, αλλά επ' ουδενί συγκρίνονται με το μεγάλο ξεπούλημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Φίλης Vs Δημήτρη Καμμένου
Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τον πρώην υπουργό Νίκο Φίλη. Εξαπέλυσε δριμεία επίθεση κατά του Βουλευτή των ΑΝΕΛ Δημήτρη Καμμένου, υποστηρίζοντας πως έχει ροπή προς την ακροδεξιά, και ότι συναγελαζόταν με τους βασανιστές της χούντας.
Το δεύτερο δεν τα γνωρίζουμε, το πρώτο δεν το κρύβει ο καταγγελλόμενος. Ο κ. Δ. Καμμένος έχει... γράψει ιστορία με τις κατά καιρούς ακροδεξιάς υφής δηλώσεις του και αναρτήσεις του στα social media. Το πρόβλημα όμως δεν είναι του κ. Καμμένου. Είναι αυτός που είναι και όχι μόνο δεν κρύβεται, αλλά τουναντίον εκφράζεται ανοιχτά και στεντορείως.
Το πρόβλημα είναι του ΣΥΡΙΖΑ, άρα και του κ. Φίλη, καθώς η κυβέρνηση στηρίζεται στην ψήφο του βουλευτή των ΑΝΕΛ, τον οποίο ανέδειξε και στην αντιπροεδρία της Βουλής. Αν έχει πρόβλημα συνείδησης μπορεί να παραιτηθεί. Διαφορετικά, όντας και οι δυο κυβερνητικοί βουλευτές, ο κ. Φίλης συναγελάζεται με αυτόν που καταγγέλλει ότι συναγελαζόταν με τους βασανιστές της χούντας.
Και την πίτα ολόκληρη, να καταγγέλλουμε την ακροδεξιά, και το πουγκί γεμάτο, να κρατάμε την έδρα μας και τον ηγεμονικό μισθό της, δεν γίνεται.
Όπως και το να κρυβόμαστε μέσα στα σύνολα (Κόμμα, Κ.Ο.), δεν μας απαλλάσσει της προσωπικής μας ευθύνης.
Γ. Σιδέρης-liberal.gr
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου