Η επιθετικότητα που επέδειξε προς την αντιπολίτευση ο υπουργός Εξωτερικών, με την επίμαχη συνέντευξή του, επιβεβαίωσε την πρόβλεψη ότι, όπως τα έκανε η κυβέρνηση, δεν έχει άλλη επιλογή στο Μακεδονικό παρά να προχωρήσει στον δρόμο που η ίδια χάραξε και με τα μέσα που διάλεξε, επιδιώκοντας τη συμφωνία με τα Σκόπια. Ειδάλλως, χρεώνονται πλήρως το κόστος από μια πληγή που άνοιξαν χωρίς λόγο. Συνεχίζουν λοιπόν να κυβερνούν, κάνoντας αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση, ακόμη και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, τα οποία ο Ν. Κοτζιάς θεωρεί ότι
μπορεί να χρησιμοποιεί σαν ρόπαλο για να κοπανάει την αντιπολίτευση. Εχει ενδιαφέρον αυτή η μονομερής αντιστροφή ρόλου, διότι η ανευθυνότητα της εκμετάλλευσης των εξωτερικών θεμάτων για λόγους εσωτερικούς είναι συνήθως προνόμιο της εκάστοτε αντιπολίτευσης. Το ότι η κυβέρνηση κυβερνά αντιπολιτευόμενη την αντιπολίτευση είναι ίσως το μόνο αξιοσημείωτο ριζοσπαστικό στοιχείο της.
Το πρωτοφανές πάντως δεν ήταν ότι ο Ν. Κοτζιάς κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι, στο παρελθόν, συζητούσε ονομασίες με τις οποίες σήμερα φρίττει και ωρύεται, αλλά ότι χρησιμοποίησε τόσο ξεδιάντροπα τη μέθοδο του εκβιασμού. «Τους προστατεύω», έλεγε και ξανάλεγε, αναφερόμενος στην απειλή ότι θα αποκαλύψει έγγραφα που επιβεβαιώνουν τις καταγγελίες του. «Δεν είναι ανάγκη να το κάνω, θέλω να τους προστατεύσω». Για φαντάσου! Κατά σύμπτωση, το ίδιο πρέπει να λένε και οι εκβιαστές που πουλάνε προστασία στα νυχτερινά μαγαζιά. Αλλά, αφού ο ίδιος δεν καταλαβαίνει από ειρωνεία, δεν θα τον απασχόλησε η σύγκριση. Του διέφυγε, άλλωστε, η ακόμη χειρότερη ειρωνεία εις βάρος του ότι, δηλαδή, ένας υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος μάλιστα ποζάρει ως καθηγητής εξωτερικής πολιτικής, απειλεί πολιτικούς αντιπάλους του με την αποκάλυψη εγγράφων προφανώς διαβαθμισμένων. Ωραίος καθηγητής, αλήθεια...
Το πρόβλημά του ή, αν προτιμάτε, το κουσούρι του φάνηκε αμέσως από την αρχή της συνέντευξης, όταν εθίγη το ζήτημα των ιταμών δηλώσεων του Τούρκου αντιπροέδρου, με αφορμή την απόφαση της Δικαιοσύνης για τους οκτώ φυγάδες. «Τέτοιες άτοπες δηλώσεις», είπε ο Ν. Κοτζιάς, «είναι χαρακτηριστικές γι’ αυτούς που κάνουν εξωτερική πολιτική με το βλέμμα στραμμένο στο εσωτερικό της χώρας τους. Εγώ, όπως ξέρετε, και η κυβέρνησή μας και πριν απ’ όλα ο Αλέξης Τσίπρας, κάνουμε εξωτερική πολιτική με το βλέμμα στραμμένο στο πώς θα αναβαθμιστεί η χώρα διεθνώς και πώς θα λύσει τα προβλήματα που έχει ώστε να δυναμώσει». Αυτό είπε και λίγο αργότερα έκανε ό,τι είχε μόλις καταγγείλει, ξεκινώντας τη συζήτηση για το Μακεδονικό με έναν ανήκουστο και χυδαίο εκβιασμό προς την αντιπολίτευση, επειδή δεν του κάνει τη χάρη να συμφωνεί μαζί του. Εχει γούστο μάλιστα ότι, σε κάποιο σημείο, τονίζει ότι δεν ασχολείται με διαρροές, ότι αυτά είναι δουλειές των δημοσιογράφων και ότι ο ίδιος δεν είναι «διαχειριστής διαρροών». Ωστόσο, απειλεί με διαρροή απόρρητων στοιχείων την αντιπολίτευση! Δεν θυμάται τι έχει μόλις πει;
Εχει ενδιαφέρον στο σημείο αυτό η αντιπαραβολή με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Διότι, στη δήλωσή του τη σχετική με τις τουρκικές απειλές για το θέμα των οκτώ, ο Μητσοτάκης χαρακτηρίζει «δήθεν υποσχέσεις» αυτές που επικαλούνται οι Τούρκοι για να ζητούν τους οκτώ. Μεταξύ μας, ποιος αμφιβάλλει ότι ο αδαής Τσίπρας έδωσε αυτές τις υποσχέσεις; Δεν θα είχε χαλάσει τον κόσμο ο Ερντογάν αν κάτι σχετικό δεν είχε υπάρξει μεταξύ τους. Ομως, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης τον κάλυψε και απέρριψε τις τουρκικές αιτιάσεις, επειδή πρόκειται για θέμα εξωτερικής πολιτικής.
Το κουσούρι, πάντως, δεν είναι μόνο του Κοτζιά. Στον ΣΥΡΙΖΑ γενικώς δεν τα πάνε καθόλου καλά με την ειρωνεία – και, ως προς αυτό τουλάχιστον, αποδεικνύονται γνήσιοι αριστεροί, δηλαδή παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά. Δείτε, λ.χ., την περίπτωση του βουλευτή Χρ. Σιμορέλη: Σχολιάζοντας το θέμα των απειλητικών δηλώσεων του Τούρκου αντιπροέδρου, ο καλός βουλευτής μάς βεβαίωσε (αυτό το ρήμα χρησιμοποίησε) ότι αν οι Τούρκοι επιχειρήσουν απαγωγή των οκτώ «θα τους σπάσουμε τα χέρια». Αν όμως κάνετε τον κόπο να ακούσετε τη συνέντευξη, θα προσέξετε ότι μόλις το έχει πει αυτό ο Σιμορέλης προσθέτει και ένα ξέπνοο: «Ετσι μου λένε τουλάχιστον...». Τέτοια είναι η βεβαιότητα που μας πλασάρει – όση και η αντίληψη της ειρωνείας που διαθέτει, δηλαδή μηδαμινή.
Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου